ଭୁତ ଉତ୍ପାତ

ନିଶା ଖାଇ ଦିନେ ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟରେ

ମଦୁଆ ମାନଙ୍କ ସହିତ ଆଡ୍ଡା ରେ ।

କଥା ହେଉଥିବା ବେଳେ ସେ ଅନେକ

କହୁ ଥିଲେ ଭୁତ ଛଡାଇବା ଗପ ।

କାହାଣୀ ଆଦି ରେ କେଉଁ ପରି

ବେଶ ବାସ ଗୁଣ କି ପରି ତାହାରି ।

କହୁ କହୁ ତହିଁ କଲେ ଅଭିନୟ

ଉପୁଜାଇଲେ ସେ ତହିଁ ମହା ଭୟ ।

 ଭସ୍ ଭସ୍ କରି ଜଣେ ବାନ୍ତି କଲା 

ବିଚାରି ସତେ ଭୁତ କି ଲାଗିଲା ।

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ର।ଗେ ଟେକି ଠେଙ୍ଗା ବାଡି 

ପିଟା ପିଟି ହୋଇ ହେଲେ ଲଢା ଲଢି ।

କ୍ରମେ କ୍ରମେ ଦ୍ରୁତ ଉତ୍ପାତ କ୍ରମଶଃ

ବଢି ଜନ ମନେ ଜନ୍ମାଇଲା କମ୍ପ ।

କାହାର ଫାଟିଲା ମୁଣ୍ଡ ଭାଙ୍ଗିଲା ହାଡ

ଲୋକ ବାକ ଆସି ହୋଇ ଗଲା ଭିଡ ।

କାହାର କହୁଣି ଭାଙ୍ଗି ଦୁଇ ଫ।ଳ 

ଦଳା ଚକଟାରେ ଅନେକ ଅକାଳ ।

ମୃତ୍ୟୁ ଲୀଳା ନୃତ୍ୟ ବିକଟ ଚିତ୍କାର

ଦେଖଣା ହ।ରିଙ୍କ ମରମେ ଶିତ୍କାର ।

ଲାଗି ଘନ ଘନ ବଢିଲା ସଂଗ୍ରାମ

ସତେ କିବା ଭୁତ ଲୀଳା ହୁଏ ଭ୍ରମ ।

ଏ ଘଟଣା ଆହା କି ରୋମାଞ୍ଚ ଭରା

ମନେ ପଡ଼ି ପ୍ରାଣେ ସୃଜେ ଦୁଃଖ ଧାରା ।

କେଡେ ଭୟଙ୍କର ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ

ମିଳିଥିଲା ଦିନେ ସିନା ଦେଖିବାକୁ ।