ହରର୍

ବଢ଼େପୁରୁଁ ଦିନେ ଉଠି ପଡ଼ଲିଁ

ଭୋର୍ ଚାଏରଟା ବଜେ ନ,

ନିଁଦ ନାଇଁ ହେଲା ସଖାଲ୍ ତକ୍

ଜଲଦି କାଠି କରି ଦେଲିଁ ନ ।

ପରସଁସା ପାଏଲିଁ ମାଇକିନାର୍ ନୁ

ଏତକି ଜଲଦି କେନ୍ତା ଉଠଲ,

ଜଲଦି ଉଠମି ଏଥର କହେଲିଁ

ଝୁମୁରା ଥିଁ ହେଲିଁ କଲବଲ ।

ବାର ବାଜିଗଲା ଜଲଦି ଜଲଦି

ଭାତ୍ ମୁଠେ ଦେଲିଁ ଖାଇ,

ଏକସୁରିଆ ଦଉଡ଼ିଲିଁ ଖଟକେ

ପଡ଼ମି ବଲିଁ ଟିକେ ସୁଇ ।

ସୁଇ ପଡ଼ଲିଁ ଗହିର ନିଦେଁ

ଦେଖଲିଁ ଗୁଟେ ସପନ୍,

ସପନ୍ ଦେଖିକରି ସରମି ଗଲିଁ

ଉଡ଼ିଗଲା ମୋର ପରାନ୍ ।

ଟଁଢ଼େଇ ଆଏ କି ପେତେନ୍ ଆଏ

ମୋର୍ ଆଗଆଡ଼େ ଠିଆ,

ଡରି ମରିକରି ଜୁହାର୍ କଲିଁ

ଉଡ଼ିଗଲା ମୋର୍ ହିଆ ।

ଚକୁ ଭୁଜାଲି ଟଁଗିଆ ଧରି

ଡରେଇ ଦେଲା ମତେ,

ଦିହି ମୁଡ୍ ମୋର୍ ଥରି ଯାଉଥାଏ

ମାଇକିନାର୍ ରଡ଼ି ସୁଇଛ କେତେ ।

ଚାଏଁ କରି ନିଦ୍ ଭାଗିଁଗଲା ସଥେଁ

ଛାତି ନ ଥୁକଲିଁ ମୋର୍,

ସପନ୍ ଟେ ଦେଖଲିଁ ମାଏ କି ସଥେଁ

ଇଟାକେ କହେସନ୍ ହରର୍ ।