ମଉଳା ଗୋଲାପ

ମୋ' ମନ ଭିତରେ    ମହକ ବିତରେ

ସ୍ମୃତିର ସେ ମଧୁବନ

ଜାଣିଥିବ ସତେ     ସୁଖରେ ନିରତେ

ବିତିଥିଲା ଯଉବନ ।

କଲି କେଉଁ ପାପ   ମଉଳା ଗୋଲାପ

ଧରି ଗୋ' ଭାବୁଛି ହାତେ

ତାଜା ନାହିଁ ଗନ୍ଧ      ତଥାପି ସମ୍ବନ୍ଧ

ମାରୁଛି ଝୁରାଇ ରାତେ ।

ଦେଇଥିଲ ଯାହା     ସାଇତିଛି ତାହା

ଅତି ଆଦରରେ ରଖି

ସ୍ମୃତିକୁ ତୁମରି       ଝୁରୁଛି ଗୁମରି

ପିଞ୍ଜରାବଦ୍ଧ ଏ ପକ୍ଷୀ ।

ତୁମ ପାଶେ ଲୟ    ରଖି ଯେ ସମୟ

କେମିତି ଯାଇଛି ବିତି

ପାରିବନି ବୁଝି     ନିଜ ସାଥେ ଯୁଝି

ହାରିଛି କେବଳ ନିତି ।

ଋତୁରଙ୍ଗ ବୋଳି   ଖେଳୁଥିଲି ଦୋଳି

ଫଗୁଣର ସୁଖ ଭାଳି

ତୁମରି ବିହୁନେ    ଆଜି କାନ୍ଦି ତୁନେ

ବିରହେ ନିଜକୁ ଜାଳି ।

କେତେ ଆନନ୍ଦରେ   ତୁମ ସୁଗନ୍ଧରେ

ବିଭୋର ଥିଲି ମୁଁ ଦିନେ

ଅଭୁଲା ସେ ପ୍ରୀତି     ଭିନ୍ନ ପରିସ୍ଥିତି

ଭୋଗୁଅଛି ପରାଧୀନେ ।

ଯେଉଁ ଭାବ ରଖି   ସେକାଳେ ପରଖି

ପୀରତିର ପରିଭାଷା

କହିଥିଲ କାନେ   ମୋର ଅବଦାନେ

ପୁରିଲା ନାହିଁ କି ଆଶା ?

ନିଜେ ଖାଇ ରାଣ   ଥିବା ଯାଏଁ ପ୍ରାଣ

ନଭୁଲିବା ପାଇଁ କହି

ଏମିତି ଝୁରେଇ     ରହିଲ ଦୂରେଇ

ଜୀଇଁଛି ଯାତନା ସହି ।

ବୟସ ତ ବିତି      ଯାଇଛି ଅତିଥି

କିପାଇଁ ହୋଇବ ଆଉ

ବିରାଗ ସରାଗ     ମଧ୍ୟେ ମୁଁ ସଜାଗ

ପ୍ରେମ ଏ' ଅମର ଥାଉ ।