ଅଭିସାରିକା

କାମ ସାର ଫଟାଫଟ୍ , ଯଥାଶୀଘ୍ର

ଗ୍ରାହକ ଅଛନ୍ତି ଆହୁରି , କରନି ସମୟ ନଷ୍ଟ

ଦିନଟି ବେକାର ହୋଇଯିବ ନହେଲେ ।

ଦୂରରେ ଅଛ କାହିଁକି ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତି ଭଳି ?

ନା ନା , ଭୁଲ୍ ବୁଝିଛ ମୋତେ

ଦେଇ ପାରିବ କେଇ ମିନିଟ ସମୟ ?

ଖାଲି କିଛି ଆଲୋଚନା ,

କରିବାର ଥିଲା ତୁମ ସାଥେ 

ଇଣ୍ଟରଭ୍ୟୁ ବୋଲି ଧରିନିଅ

ଲେଖିବାର ଅଛି , ତୁମ ଭଳି ଝିଅଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ।

ତୁମେ ଲେଖକ ?

କି କଥା ଲେଖିବ ମୋତେ ନେଇ ?

ଗପ ନା ଗୀତ ନା ନାଟକ ?

କେମିତି କେଜାଣି ମାନିଗଲା ସିଏ

ପ୍ରସ୍ତୁତ କଥାବସ୍ତୁର ଚରିତ୍ରଟିଏ ହେବାକୁ !

ଧମକ ବି ଦେଲା ,

ଏପଟ ସେପଟ କଲେ 

ମୋତେ ବଜାରରେ ଲଙ୍ଗଳା ନଚାଇବାର ,

ସମାଜରେ ଯେଉଁମାନଙ୍କ ବସ୍ତ୍ର ନିଲାମ ହୋଇପାରେ କୋଟିଏରେ

ସିଏ କାଳେ ଇସାରାରେ ଉତାରିଦିଏ ।

ସ୍ବେଚ୍ଛାରେ ନା ପରିସ୍ଥିତିର ଭଗ୍ନାଂଶବଶତଃ

ସ୍ବୀକାର କରିଛି ଏହି ନୀଚବୃତ୍ତି ,

ଏହିକଥା ତ ସାମାନ୍ୟ ରୂପରେ !

ନା ବହୁରୂପୀର ମିଛ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିରେ

ବସା ବାନ୍ଧିଛି ପାପର ଏ' କର୍ଦ୍ଦମାକ୍ତ ଗର୍ତ୍ତରେ ?

ଏସବୁ ଆମର ପରିଚିତ ପ୍ରଶ୍ନ ।

ଅପହରଣ କି ଧର୍ଷଣର ଭୟ ନାହିଁ ତା'କୁ

ସେ କହେ , ମହିଳାଟିଏ ମାତ୍ରକେ

ଅନିଚ୍ଛାରେ ବି ଧର୍ଷିତା ହୁଏ

ନିଜ ମରଦ ଦ୍ବାରା ହିଁ ଅଧିକାଂଶ ବେଳା ,

ପୁରୁଷ କି ଲୋଡ଼େ କେବେ ଅନୁମତି ନାରୀର ?

କିନ୍ତୁ ମୁଁ କୁଆଡ଼େ ଅଲଗା , ତା' ପାଇଁ

ସମଝଦାର୍ ଆଦମି ।

ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣାଇଥିଲି ମୁଁ

କଲଗର୍ଲ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଏତିକି ଯଥେଷ୍ଟ ନା ,

ତୁମେ ସତରେ କେତେ ଥଣ୍ଡା ମିଞ୍ଜାସର ।

ଏବେ ଯାହା ଉଛୁଳି ଆସୁଛି ଚାହାଣିରେ ତୁମ 

ବଞ୍ଚାଇ ରଖ ତାକୁ ନିଜ ଅଉରତ୍ ପାଇଁ ।

ଡର ଲାଗେ ଆମକୁ ଇଜ୍ଜତ ମିଳିଲେ

ଇଜ୍ଜତ ଲୁଟିଲେ ନୁହଁ -

ମୋ' ଜିଜ୍ଞାସୁ ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶାଇଲା ସେ ।

ଆଚ୍ଛା , ତୁମେ ମୋ' ବିଷୟରେ କାହିଁକି

ମାଆ ଭଉଣୀ କି ସ୍ତ୍ରୀ ବିଷୟରେ ଲେଖୁନ ?

ମୁଁ ଥିଲି ନିର୍ବାକ୍ ନିରୁତ୍ତର ।

କାରଣ ଆମେ ଭିନ୍ନ ନା ତୁମ ସମାଜରୁ !

ମାଲ୍ କି ଜିନିଷ ଭଳି ଉପଲବ୍ଧ ବଜାରରେ 

ତୁମେ ଦେବୀ ଦେବତା , ଆମେ ଦେବଦାସୀ ।

ତୁମେ ମୋ' ନାଆଁ ଜାଣି ବି 

ପଚାରିପାର ଆଉଥରେ ,

ହେଲେ ନିଜ ନାଆଁ କହିଛ ?

ପରିଚୟ ଦେଲେ ବଦନାମ ହେବ ଯେ ...

ନା କଣ ?

ପାଣି ଗିଲାସେ ବି ଦେଇନ ତ ଏଯାଏଁ ?

ଆମେ ତ ତୁମ ସମାଜର ହିସ୍ସା ନୁହଁ ଯେମିତି 

ନିଅ ରଖ ତୁମ ପଇସା

ଆଜି ତ ମୁଁ ହୋଇପାରିଲିନି ବିକ୍ରି , ନିଅ 

ଖାଲିଟାରେ କାହାଠୁ ରଖିନି ଆଜିଯାଏଁ ।

ଆସିଥିଲା , ଚାଲିଗଲା

ହେଲେ ଯାଉଯାଉ ଦେଖାଇ ଗଲା ସେ ଯେଉଁ ଚେହେରା , 

ଜୀବନରେ ଦେଖି ନଥିଲି ଆଗରୁ କେବେ

ଅନୁଭବ କଲି , ମଣିଷ ଯେମିତି ଦେଖାଯାଏ , 

ସେମିତି ସେ ନଥାଏ କଦାପି । 

ବାସ୍ତବତା ଦେଖିବା ସକାଶେ ଆଖି ନୁହଁ 

ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଆବଶ୍ୟକ ବୋଧହୁଏ ।

ସେଦିନରୁ ଆଉ ଥରେ ମଧ୍ୟ ଖବର ନାହିଁ 

ଅଭିସାରିକା ବିଷୟରେ ,

ତା' କଥା ପଡ଼ିଲେ ଅସଲ ନାଆଁଟି 

ଉଚ୍ଚାରି ପାରେନି ଚେଷ୍ଟା କରି ମଧ୍ୟ ।