ନିରସ୍ତ୍ର ଉଦୟ ରାଗେ

ସକାଳର ଏହି      ଉଦୟ ରାଗରେ

ଅକାଳ ପରାଗ ଗ୍ରାସି

ଲଲାଟ ଆକାଶେ   ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଛଟା

ରାହୁ କିବା ଦେଲା ନାଶି ?

ସୀମନ୍ତରେ ଯହିଁ      ସିନ୍ଦୂରର ବିନ୍ଦୁ

ତପନ ସଦୃଶ ଶୋହେ

ସୀମାନ୍ତରେ ଯାଇ    ଲିଭିଛି କେଉଁଠି

ଶୋକରୋଳ ଶୁଭେ କୋହେ ।

ମହାକାଳ ଆଜି      କରିଛି ଉଦାସ

ଅନତି ଦୂରର ଗଳି

ତତ୍କାଳ ପ୍ରଭାବେ      ଖବର ଆସିଛି

ବୀର ଦେଲା ଆତ୍ମବଳି ।

ମଧୁର ଭାଷିଣୀ      ନବ ଯଉବନା

ନିତି ଆସେ ଏହି ବାଟେ

ଲାଗେ ନିଜ ପରି    ତା' କଥା ବିଚାରି

ଦୁଃଖରେ ଅନ୍ତର ଫାଟେ ।

ସୁନ୍ଦରତା ଥିଲା     ପ୍ରକୃତିରେ ତା'ର

ସରଳ ଥାଏ ବି ପିନ୍ଧା

ଆରମ୍ଭରୁ ଏହି       ଦୁରବସ୍ଥା ଶୁଣି

ଅଦୃଷ୍ଟେ କରୁଛି ନିନ୍ଦା ।

ପ୍ରଭାତରୁ ଉଠି      ମଙ୍ଗଳ ମନାସି

ଆସେ ପତିବ୍ରତା ତୁଲ

ଅନୁମତି ନେଇ      ଆମ ବଗିଚାରୁ

ତୋଳି ନିଏ ପୂଜାଫୁଲ ।

ଫୁଲ ପରି ଯେଉଁ    ସୁହାଗିନୀ ବେଶ

ହସହସ ପଦ୍ମମୁଖ

ଆଉ ବିକଶିତ     ହେବ ବା କିଭଳି

ବିହି ତ ଲେଖିନି ସୁଖ ।

କିଛି ଦିନ ତଳେ    ସେନାର ଆଦେଶ

ସହସା ପାଇବା କ୍ଷଣି

ଦେଶର ଆହ୍ୱାନେ    ଯାଇଥିଲେ ପତି

ପରମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ମଣି ।

ମଗ୍ନ ବୀରରସେ    ଉତ୍ସାହିତ ହୋଇ

ଶତ୍ରୁ ସହ ଯୁଝି ଯୁଝି

ବୀରଗତି ପ୍ରାପ୍ତ    ହେଲେ ଅଚାନକ

ମାତୃକାର ଋଣ ଶୁଝି ।

ବିହ୍ୱଳ ବ୍ୟଥିତ      ପ୍ରାଚୀ ଗଗନର

ନିରସ୍ତ ଉଦୟ ରାଗେ

ବିରହ-ବିଧୁରା      ଆସିବ କି ନାହିଁ

ସଂସାର ନଶ୍ୱର ଲାଗେ ।