ନାରୀ ବନାମ ପୁରୁଷ

ଗୌରବ ବଢଇ    ଝିଅଟିଏ ଯେବେ

ନିଜ ଗୋଡେ ପାରେ ଚାଲି

ପୁଅଟିଏ କିନ୍ତୁ     ଠିଆ ହେଉ ହେଉ

ବୋଝ ହିଁ ବଢଇ ଖାଲି ।

ଯେଉଁ ଅପରାଧେ   ନାରୀଜାତି ପାଇଁ

ସହଜେ ମିଳଇ କ୍ଷମା

ସେହି ଅଧିକାର     ପୁରୁଷ ସକାଶେ

ମିଳେନି ସମାଜେ ଜମା ।

ଯାହାଙ୍କୁ ଅନେଇ   ହସିଲେ ତକ୍ଷଣେ

ମିଳିଥାଏ ଅପବାଦ

ତାହାରି ହସରେ    ଦେଖଣାହାରୀଙ୍କ

ଭୂମିରେ ଲାଗେନା ପାଦ ।

ଅବଳା ଆଗରେ     ସର୍ବଦା ଏଇଠି

ପୌରୁଷ ହୁଅଇ ପଣ୍ଡ

ସାମାନ୍ୟ କଟାକ୍ଷ  ଅତ୍ୟାଚାର ବୋଲି

ଭୋଗିବାକୁ ହୁଏ ଦଣ୍ଡ ।

ବିବାହ ପରେ ବି   ନାରୀ ଲାଗି ସିନା

ସଭିଙ୍କ ନଜର ବେଶି

ମାଆ ଓ ଭାରିଯା    ଭିତରେ ପୁରୁଷ

ନିତି ହେଉଥାଏ ପେଷି ।

ନାରୀ ସ୍ବାଧୀନତା     ସଶକ୍ତିକରଣ

ନିମନ୍ତେ ଯୋଜନା ସିନା

ଶୃଙ୍ଖଳିତ ପତି      ହଲି କି ପାରିବ

ପତ୍ନୀର ସମ୍ମତି ବିନା ?

ବଜାର ଭିତରେ     ସପତ୍ନୀକ ନର

ବୋହି ଚାଲିଥାଏ ଝୋଲା

ହାଟର ସୁନ୍ଦର   ଚେହେରା ଉପରେ

ବୁଲାଇ ପାରେନି ଡୋଳା ।

ପୁରୁଷ ପ୍ରଧାନ     ସମାଜ ନିୟମେ

ଜନନୀ ଭଗିନୀ ଜାୟା

ନିମନ୍ତେ ସୁରକ୍ଷା    ଦାୟିତ୍ୱ ନିର୍ବାହେ

ଶେଷକୁ ହୁଅଇ ବାୟା ।

କଠୋର ବୋଲି ତ ଭାଙ୍ଗି ପାରେନାହିଁ

ସଂସାରେ ସମ୍ଭାଳି ଘର

ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ଵ      ସନ୍ଧାନ ପାଇଁ କି

ପୁରୁଷକୁ କାହିଁ ତର !