ହରର

ଭୟ ଅଟେ ଆମ ମନର ଉଦବେଗ,                   

ଦୁର୍ବଳ ଯାର ହୃଦୟ,        

ରକ୍ତରେ ଚମକ, ଦେହେ ଶିହରଣ,                     

ଚାରିଦିଗ ଆତଙ୍କମୟ |      

ନିଧୂମ ରାତିରେ, ଅବା ଖରାବେଳେ,                   

ପଥ ହେଲେ ଦୂରମୟ,      

ଏକାକୀ ଚାଲିବା ପଥିକ ମନରେ,                   

ଭୟଙ୍କର ତ ନିଶ୍ଚୟ |      

ଏକୁଟିଆ ଘରେ, ଅଜଣା ଜାଗାରେ,                  

ସବୁ ତ ବିଚିତ୍ରମୟ,          

ତାକୁ ହିଁ କହନ୍ତି, ଦୁର୍ବଳମନା,                      

ଜାତ ହୁଏ ସଂଶୟ |         

ଛାତି ଦୁକୁ ଦୁକୁ, ମନ ସୁକୁ ସୁକୁ,             

ଲୋମ ଯିବରେ ଟାଙ୍କୁଳି,              

ଜାଣିବ ତେବେ ଭୟ ଯେ ଶରୀରେ,       

ଯାଇଛି ପ୍ରବେଶ କରି |               

ଭୟ ଜାତ ହୁଏ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରେ,           

ଭିନ୍ନ ଶଙ୍କା ଆଶଙ୍କାରେ,               

ନିଜ ନିଜ କର୍ମ, ପଦ୍ଧତି ପ୍ରଦାନ,

ଆଉ ଭୁଲ ଭଟକାରେ |

ନିଛାଟିଆ ଖରାବେଳେ,                                         ବସିଥିଲେ ଗଛତଳେ,                        ହଠାତ ପତ୍ର ଝଡିଗଲେ,

         ଅବା ପକ୍ଷୀଟିଏ ଉଡିଗଲେ |

ଶୁଭୁଥିବ ଯଦି, ବିକଟାଳ ରଡି,                                              ଅଦିନିଆ ନଭେ, ମାରିଲେ ବିଜୁଳି, ପେଚକ ପକ୍ଷୀର ହୁଁ ହୁଁ ତାନ,                                              ଛାତି ଧଡକାଏ ବିଲୁଆ ଗର୍ଜନ |      ହୁଏ ଛାତି ଧଡ଼ ଧଡ଼,                                               ଲାଗେ ସବୁ ଗଡବଡ,

ମୁଁହରୁ ବହଇ ଝାଳ,                                                  ଏହାହିଁ ଅଟେ ହରର |

ଦିନ ଦ୍ବି ପ୍ରହରେ,                                                           ବଜାର ମଝିରେ,

ରକ୍ତ ଜୁଡୁବୁଡୁ ଦେହ,                                                   ସାହାଯ୍ୟ ମାଗିଲେ |

ଚୋରି କରୁଥିଲେ,                                                    ଧରାପଡ଼ିଗଲେ,

ମିଛ କହୁଥିଲେ,                                                          ପ୍ରମାଣ ମିଳିଲେ |

ସହଯୋଗର କେ ହାତ,ନ ବଢ଼ାଇଲେ,

କଚେରୀ ମଧ୍ୟରେ, ସାକ୍ଷୀ ଧୋକା ଦେଲେ |

ଭୟ ତ ବଢିବ, ରାଗ ବି ବଢିବ,

               ଶରୀରର ହେବ କ୍ଷୟ,                     ସାହାସ ସହିତ,ସୁକର୍ମ କରିଲେ,                                      ଦୂର ହେବ ଏ ସଂଶୟ |