ବର୍ଷା ଓ ମୋ ସ୍ମୃତି

ଲାଗେ ଭାରି ଭୟ ବରଷା ଆସିଲେ 

ପୁଣି ବର୍ଷା ଭିଜା ରାତି

ଆକାଶେ ବିଜୁଳି ଉଙ୍କି ମାରେ ଯେବେ 

ମନେ ମୋର ଖେଳେ ଭୀତି ।

ସେହି ବରଷା କୁ ଦେଖିଲେ ପୁଣି ମୁଁ

ହଜେ ସ୍ମୃତି ଆଢୁଆଳେ

ଭସାଉ ଥିଲି ମୁଁ କାଗଜ ର ଡଙ୍ଗା 

ସାଥି ଓ ସଙ୍ଗାତ ମେଳେ ।

ଚାଲି ଥିଲା ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଟେ ପୁଣି 

ଡଙ୍ଗା ଭସାଣ କୁ ନେଇ

ଯାହା ଡଙ୍ଗା ଯେତେ ବେଶୀ ଦୂର ଯିବ

ସିଏ ହୋଇବ ବିଜୟୀ ।

ମସଗୁଲ୍ ଥାଉ ଖେଳରେ ଖେଳରେ 

ବର୍ଷା ପଡୁ ଥାଏ ଝରି 

ହେଲେ ଅଚାନକ ଘଡଘଡି ସହ 

ବିଜୁଳି ଟେ ଦେଲା ମାରି ।

ସେ ବିଜୁଳି ଆସି କ୍ଷଣକ ମଧ୍ୟରେ

ପଡିଲା ଆମରି ପାଶ

ବିଜୁଳି ପରଶେ ମୋ ସାଥି ଦିନେଶ

ପଡିଲା ହୋଇ ବେହୋସ ।

ଭୟ ଆତଙ୍କ ରେ ସବୁ ସାଙ୍ଗ ପିଲା 

ପ୍ରାଣ ମୂର୍ଚ୍ଛା ଦଉଡିଲେ

ଧୀରେ ଧୀରେ ଗାଁଆ ଗୋଟା ଲୋକ

ସେଠାରେ ଏକତ୍ର ହେଲେ ।

ଡାକ୍ତରଖାନା କୁ ତାକୁ ନିଆ ଗଲା 

ଫେରିଲାନି ତାର ହୋସ

ଡାକ୍ତର ବାବୁ ଫେରାଇଣ ଦେଲେ 

ଜୀଵନ ହୋଇଛି ଶେଷ ।

ସେହି ଦିନ ଠାରୁ ଆମ ଗାଁଆ ପିଲା

ଭସାନ୍ତିନି ଡଙ୍ଗା କେବେ

ବିଜୁଳି ଦେଖିଲେ ମନେ ଦକା ପଶେ

ଝରି ଯାଏ ଅଶ୍ରୁ ଲବେ ।

ଘଡଘଡି ଶବ୍ଦ ମନେ ହୁଏ ମୋତେ

ଆତସବାଜି ଆବାଜ

ମେଘ ରେ ଚପଳା ଆଲୋକ ଦେଖିଲେ 

ମନେ ମୋ ହୁଏ ଦରଜ ।

ଛାତି ଥରା ସେହି ବର୍ଷା ଭିଜା ସ୍ମୃତି

କହିବାକୁ ଲାଗେ ଡର 

ମନେ ପଡି ଗଲେ ଆଜିବି ସେଦିନ 

ହୃଦ ହୁଏ ଥରହର ।