ବଂଶୀ ଡାକେ ରାଧା ରାଧା

ଯଶୋଦା ମାଆ ର ନୟନ ପିତୁଳା

ନନ୍ଦ ରାଜା ଗେହ୍ଲା ପୁଅ

ଗଢଣ ତାହାର ଡଉଲ ଡାଉଲ

ପୂର୍ଣ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ପରି ମୁହଁ I

ଗଉଡ ପିଲା ସେ କି ମନ୍ତ୍ର ଜାଣିଛି

ସଭିଏଁ ତାହାର ବଶ

ରାଧା ନାମେ ନିତି ବଇଁଶୀ ବଜାଏ

ମୁହେଁ ଥାଏ ଦିବ୍ୟ ହସ I

ଗୋପ ନରନାରୀ ତା ପ୍ରେମରେ ବନ୍ଧା

ସଭିଙ୍କର ପ୍ରିୟ ସିଏ

ସର ଲବଣୀରୁ ପେଟେ ଖାଇ ଦେଇ

ବଇଁଶୀ ବଜାଉ ଥାଏ I

ରାଧା ହେଉ ଅବା ମୀରା ହେଉ ସିଏ

ହୁଅନ୍ତୁ ବା ଗୋପ ନାରୀ

ସଭିଙ୍କ ମନରେ ବସା ବାନ୍ଧିଛି ସେ

ଲଗାଇ ତା' ପ୍ରେମ ଡୋରୀ I

ଯମୁନାର ଜଳ କୁଳୁ କୁଳୁ ସ୍ୱରେ

ତା'ପାଇଁକି ଗୀତ ଗାଏ

ତା'କୂଳରେ ବସି ଖୁସି ମନେ କାହ୍ନା

ବଇଁଶୀ ବଜାଉ ଥାଏ I

ସେ ବଇଁଶୀ ସ୍ୱରେ ଅଧିର ରାଧିକା

ପାଗଳୀ କାହ୍ନାର ପ୍ରେମେ

ଅମର ପ୍ରେମର ଅମର କାହାଣୀ

ଲେଖା ରାଧାକୃଷ୍ଣ ନାମେ I