ଜୀବନ ତରୀ

ତୁମରି ତଣ୍ଟିର ଶୋଷଟିଏ ହେବି

ମନେ କରଥିଲି କେତେ ଯେ ଆଶା

ଆଶା ବୈତରଣୀ ପାରି ହେଉଥିଲି

ନଥିଲେ କେହି ମୋ ସାହା ଭରସା ।

ମରୁଭୂମୀ ପରେ ଉଦାସ ମନରେ

ଧୂଳିଝଡେ ଦେହ ହେଲା ଅବସ

ବୁଝିପାରିଲନି ମରୁଝର ଭାବି

ତୁମରି ମୁହଁରେ ଫୁଟିଲା ହସ ।

ଧିର ପାଦ ଚାଳି ଆସିଲ ମୋ ପାଶେ 

ନୟନେ ଯା ତୁମେ ଦେଖିଲ ସଖୀ

ମରୁଝର ନୁହେଁ ଜୀଅନ୍ତା ମୁର୍ଦ୍ଦାର

ଦେଖି ଛଳ ଛଳ ତୁମର ଆଖି ।

ଆଶା ଫୁଲ ସବୁ ମଉଳିଲେ ଧିରେ

ଦିନରେ ଘୋଟିଲା ଅନ୍ଧାର ଘୋର

ସଜବାଜ ହେଲେ ଗୋଟିଏ ନାଆରେ

ପାରିହେବା ପାଇଁ ଭବ ସାଗର ।

ଜୀବନ ନଈରେ ନଉକା ଆମର

ଆଗକୁ ଆଗକୁ ଯାଉଛି ଭାସି

ଦୁଇକୂଳ ଦିଶେ ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର 

ଦେଖିଦେଲେ ମନ ହେଉଛି ଖୁସି ।