ମୋ ଦେଶ

ଯାହାର ପାଣି ପବନେ ଗଢା

ଏହି ଶରୀର ମୋର

ସିଏତ ମୋର ଜନମ ଭୂଇଁ

ଭୂଖଣ୍ଡ ମଧ୍ୟେ ସାର I

ଗୋଟିଏ ପଟେ ହିମାଳୟ ତା

ଶୁଭ୍ର ତାର ଚୁଡା

ଦେବଭୂମୀ ସେ ମଥାକୁ ଟେକି

ଗର୍ବେ ହୋଇଛି ଛିଡା I

ଗଙ୍ଗା ପରି ପବିତ୍ର ନଦୀ

ବହିଯାଏ ତା ବୁକେ

ଶରୀର ମନ ପବିତ୍ର ହୁଏ

ପାନ କରିଲେ ଢୋକେ I

ଏହି ମାଟିରେ ଜନମ ନେଲେ

କେତେ ତପସ୍ୱୀ ଋଷି

ମାନବ ଜାତି କଲ୍ୟାଣ କଲେ

ଅଜ୍ଞାନତା ନାଶି I

ଅହିଁସା ଅଟେ ପରମ ଧର୍ମ

ଏହି ମାଟିରୁ ଶୁଭେ

ଏମିତି ଏକ ମହାନ ଦେଶ 

ଏକମାତ୍ର ଏ ଭବେ I

ବିବିଧତା ମଧ୍ୟେ ବିଭେଦ ନାହିଁ

ନାହିଁ କଳଙ୍କ ଛିଟା

ମଇଁଷି ଶିଙ୍ଘ ଫଟା ଯେ ସିନା

ଯୁଝିଲା ବେଳେ ଗୋଟା I

ମହାନ ଏଇ ଦେଶ ମୋହର

ମହାନ ତାର ନୀତି

ଜନମିଛି ମୁଁ ଏ ଦେଶେ ବୋଲି

ଗର୍ବେ ଫୁଲେ ମୋ ଛାତି ।