ଚଉରା ମୂଳରେ ଶୀତ

କାକର ଛୁଇଁଲା ମାଟିର ଛାତିକୁ

ଶୀତେଇ ଉଠିଲା ଦେହ

ମହ ମହ ହୋଇ ବାସିଲା ସକାଳ

ଘାଗିଲା ପୀରତି ମୋହ I

ଶୀତଳ ପବନ ତୋ ଦେହରେ ବାଜି

ମୋ ଦେହକୁ ଛୁଇଁ ଯାଏ

କୁହୁଡି ଓଢଣା ଢାଙ୍କେ ତୋର ମୁହଁ

କାକରେ ମୁଁ ଓଦା ହୁଏ I

କାର୍ତ୍ତିକ ମାସର ଚଉରା ମୂଳରେ

ବୟସ ମାରୁଛି ହାଇ

କୁହୁଡି ଆଡେଇ ଜହ୍ନକୁ ଡାକିଲି

ଟିକେ ବି ଚାହିଁଲା ନାହିଁ I

ଇଡିଗଲା ପାଣି ତଳକୁ ତଳକୁ

ହାତକୁ ଫେରେନି ଆଉ

ହଜିଗଲା ଦିନ ଲେଉଟିବ ନାହିଁ

ସ୍ମୃତି ହୋଇ ରହିଥାଉ I