ଓଠ... ଓଃ ଓଠ

ଓଠ... ଓଃ ଓଠ

 

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ସ୍ୱାଇଁ (କ୍ରାନ୍ତି)

 

ପୁରୁଷ ଓଠ : ନାରୀ ଓଠ

ସାତ ସିଂହର ଦମ୍ଭ

ସାତ ତାଳ ପୋଖରୀର ପଦ୍ମ ।

 

ସଦ୍ୟ ପଜିଆ କଟୁରୀ

ଉତ୍ଫୁଲ୍ଲିତ ନାଗୁଣୀର ଫଣା ।

 

ଆଞ୍ଜୁଳା ଆଞ୍ଜୁଳା ନୀରବତାକୁ

ବୈରାଗ୍ୟ ରଙ୍ଗର ଗାଉନ୍ ପିନ୍ଧେଇ

ବେଳେବେଳେ ସେଠି ନିଃଶ୍ୱାସ ଖୋଜେ

ଯାବତୀୟ କୋଳାହଳ ।

ଅତର ପରି ଉଡ଼ିଆସୁଥିବା

ବାସ୍ନାମାନଙ୍କର କଲୋନୀ

ସେଠି ଚିତ୍ର ପରି ଦିଶେ ।

ବେଳେବେଳେ ଶାଗୁଆ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିର ନକ୍ଷତ୍ର

ଧାଡ଼ିବାନ୍ଧି ପ୍ରାର୍ଥନା-ମନସ୍କ ।

 

କେବେ ମିଛ କଥା ମାନଙ୍କର

ସ୍ଲୋଗାନ୍ ଓହ୍ଲାଇଆସେ ସେଠୁ କରତାଳି ସହ ।

 

କଥା ଦେଉଥିବା ଓଠ

କଥା ରଖୁଥିବା ସିନ୍ଦୁକର କବ୍ଜାରେ ଚିରକାଳ ।

ଛୁଇଁଲେ ସାପର ଗର୍ଜନ

ନଛୁଇଁଲେ ଅଭିଳାଷର ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ କି !

 

ଓଠ

ଯୋଜନ ଯୋଜନ ଦୂରତ୍ୱକୁ

ଆଣି ଠିଆ କରାଏ ଦୁଆର ଦରଜା ସାମ୍ନାରେ,

କେବେ ସେ ମେଘରାତି,

କେବେ ଫଗୁଣ ପାହାନ୍ତି !

କେବେ ମୁକୁଳିଯାଉଥିବା ସଂଜ

କେବେ ବନ୍ଧାପଡ଼ିଥିବା ସକାଳ !

କେବେ ଗର୍ଭବତୀ କରାଏ ଶ୍ଳୋକକୁ

କେବେ ଗର୍ଭପାତ କରାଏ ଶୋକର !

 

ନାରୀ ଓ ପୁରୁଷର ଓଠ ଭିତରେ

କିଛି ଫରକ ନାହିଁ

ଖାଲି

ପୁରୁଷର ଓଠ - ଓଠ

ନାରୀର ଓଠ - ଓଃ ଓଠ !

 

‘ଜୟ ଉତ୍କଳ’, ଜୋବ୍ରା

କଲେଜ ଛକ, କଟକ-୭୫୩୦୦୩

ଫୋନ୍-୯୪୩୯୨୫୪୪୭୦

*****