ଉତ୍ସବ

ସମୟର ରଥଚକ

ବୟସର ବେଗଗାମୀ ଅଶ୍ୱ

ଆଗେ ଆଗେ ମାଡିଯାନ୍ତି

ନମାନି କେ ଧନୀ ପୁଣି

କିଏ ଅବା ନିଃଶ୍ୱ 

ତାଳଦେଇ ସମୟ ସହିତ

ଋତୁଚକ୍ର ଘୁରୁଥାଏ

ଧରିଥାଏ ସଭିଙ୍କର ହାତ I

ନିଦାଘର କାଳଝାଞ୍ଜି

ଦେହ ଜାଳିଦେଲା ପରେ

ଧିରପାଦେ ବର୍ଷା ଆସେ

କାନେବାଜେ ତା ପାଉଁଜି ସ୍ୱର

ନିଦାଘର କ୍ଷତ ଲିଭେ

ବର୍ଷାରାଣୀ ଶୀତଳ ପରଶେ I

ଓଦାମାଟି ଭିଜା ମନ

ଦେହେ ଶିହରଣ ଭରେ

ଭିଜା ଭିଜା ଶ୍ରାବଣ ପବନ

ଉଛୁଳେ ଅଳସୀ ନଈ

ପୂର୍ଣ୍ଣଗର୍ଭା ଉଛୁଳା ଯୌବନ I

ପାର୍ବଣର ଖୁସି ଆସେ

ଆକାଶଟା ତୋଫାତୋଫା ଦିଶେ

ରୂପା ଜହ୍ନ ଶୀତଳ କିରଣେ

ମାଟି ମା' ନିରବରେ ହସେ I

ମୌସୁମୀ ବିଦାୟ ନିଏ

ଓଦାମାଟି ଶୁଖି ଶୁଖି ଆସେ

ଶୀତଦିନ ହେଲା ବୋଲି ଜାଣିହୁଏ

ଶୀତୁଆ ପବନ ଯେବେ ଦେହ ଛୁଇଁଯାଏ I

କାର୍ତ୍ତିକ ବ୍ରତ, ହବିଷ୍ୟ ରନ୍ଧନ

ଦୀପାବଳୀ ଦୀପଦାନ

ଆକାଶ ଦୀପର ମିଞ୍ଜିମିଞ୍ଜି ଆଲୁଅ

ପବିତ୍ରତାରେ ଭରିଯାଏ ମନ

ସକାଳର ସ୍ନାନ ଅନ୍ତେ

ମନ୍ଦିରରେ ଠାକୁର ଦର୍ଶନ I

ପ୍ରତିମାସ, ପ୍ରତିଋତୁ

ଉତ୍ସବର ମହକ ବିତରେ

ସୁଅ ମୁହେଁ ପତ୍ର ପରି

ସମୟ ସୁଅରେ ଭାସି ଭାସି

ଏ ମଣିଷ ଓଷା,ବ୍ରତ,ହୋମ,ଯଜ୍ଞ କରି

ଖୁସିମନେ ଉତ୍ସବ ମନାଏ I