ଝୁଲଣ ଯାତ୍ରା

କର୍ମ ଜଞ୍ଜାଳର ବିଷାଦେ ମଣିଷ

ସ୍ନେହ ସଦଭାବ ପାଇଁ

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଚିନ୍ତା ଚେତନା ଜଡିତ

ଅନେକ ପର୍ବ ପାଳଇ ।

ଶ୍ରାବଣର ଶୁକ୍ଳ ଦଶମୀ ତିଥିରୁ

ଭାଦ୍ର କୃଷ୍ଣ ପ୍ରତିପଦ

ଝୁଲଣ କୁଞ୍ଜରେ ଝୁଲନ୍ତି ମାଧବ 

ଭକ୍ତ ହୋନ୍ତି ଗଦଗଦ ।

ଦ୍ୱାପର ଯୁଗର ରାଧାକୃଷ୍ଣ ଙ୍କର

ଅମର ସେ ପ୍ରେମ ଗାଥା

ନିଧିବନେ ରାଧା ଗୋପୀଙ୍କ ସଙ୍ଗତେ

ଦୋଳି ଖେଳ ରାସ କଥା ।

ଦେଶେ ଓ ବିଦେଶେ ଯେତେ କୃଷ୍ଣଭକ୍ତ 

ପାଳନ୍ତି ଆନନ୍ଦ ଚିତ୍ତେ

ରାମ କୃଷ୍ଣ ନାମ ସଙ୍ଗୀତର ତାନେ

ମଜ୍ଜି ଯାନ୍ତି ହର୍ଷେ ନୃତ୍ୟେ ।

ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ବେଢା ଝୁଲଣ କୁଞ୍ଜଟି 

ସାଜିଥାଏ ମଧୁବନ

ପ୍ରାବୃଟ ରାସ ରେ ଭୂଦେବୀ ଶ୍ରୀଦେବୀ 

ସାଥେ ମଦନମୋହନ ।

ମୟୂର ମୂଷିକ ପାରାବତ ଶୁକ

ସଖି ସହଚରୀ ଯେତେ

ଭକତ ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁ ବେଢ଼ି ରହିଥାନ୍ତି 

ଜଡ ବି ଚେତନ ସତେ ।

ମାଣ୍ଡୁଅ ଭୋଗରେ ମନ ଭରେ ନାହିଁ 

ବିଡ଼ିଆ ପାନ ନଖାଇ

ଝୁଲଣ ମଣ୍ଡପେ ଝୁଲନ୍ତି ଗୋବିନ୍ଦ

ପୁଷ୍ପେ ଅଳଙ୍କୃତ ହୋଇ ।

ଅନେକ ମନ୍ଦିରେ ମଠ ଓ ଆଶ୍ରମେ 

ଘରେ ଘରେ ପୁରେ ପୁରେ

ଭକତ ହୃଦୟ ଝୁଲଣ ମଣ୍ଡପେ 

ଝୁଲନ୍ତି ସେ ନିରନ୍ତରେ ।

ଶିରିକ୍ଷେତ୍ର ସାଜି ଗୋପପୁର ଆଜି

ମଧୁବନ ଭକ୍ତ ମନ

ଅତୀତର ସେହି ସ୍ମୃତି ଉଜାଗର

ଝୁଲଣ ଯାତର ଦିନ ।

ମହିୟାନ୍ ଆମ ସଂସ୍କୃତି ପରବ

ମହାନ ସେ ପରମ୍ପରା

ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ଧନ୍ୟ ତୁମ ଲୀଳା 

ଉଛୁଳି ଉଠୁଛି ଧରା ।