ଲଢ଼ିବା ନିଜର ଅଧିକାର ପାଇବାକୁ

ଅହଂକାରୀ ବିଚାରେ, ଦୁନିଆରେ 

ସବୁଠୁଁ ବୁଦ୍ଧିମାନ ସେହି

ସଂସାର ଯାକ ଖୋଜି ଆସିଲେ ତାଠାରୁ 

ବୁଦ୍ଧିଆ ଆଉ କେହି ନାହିଁ |

ଅହଂକାରେ ଗାଁ ଠାରୁ ସହର, ହର ହର 

ମହାଦେବ ଡାକ ଦିଅଇ

ଆମେ କିଛି ଲୋକ ଅଛୁ, ଗୋଡାଣିଆ ତ

ହେବୁ ଚକ୍ଷୁହୀନ ହୋଇ |

ପୁଂଜିପତିଂକ ଅଧାଖିଆ ଫୋପାଡି ଥିବା 

ରୁଟି ପାଇଁ ମାଗିଖିଆ ହୋଇଛୁ

ନୋଅଟ ନେଇ ଭୋଅଟ କିଣିବେ, ମଣିଷତ୍ୱ 

ମାରି ସାରିଛୁ, ପଶୁ ପାଲଟିଛୁ |

କହିଲେ କି ହେବ, ଭୋଅଟ କିଣି ସ୍ୱାର୍ଥଲୋଭୀ 

ମଣିଷ ସରପଞ୍ଚ, ଏମ.ଲ.ଏ. ହେବ

ପାର୍ଲିଆମେଣ୍ଟ ଯାଇ, ମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇ, ଏକା ସେଇ 

ପୁରୁଣା କାମ ସବୁ କରିଛି ବୋଲାଇବ|

ଅନ୍ୟ ଉପରେ କଳଙ୍କ ଢ଼ାଳିବ, ଜାତି ଧରମ

ଭେଦଭାବର ବିଷ ବୁଣିବ

ନ ଦେଖିଲା ଓଉ ଛଅ ଫଡା ବୋଲି ସଦାବେଳେ

ବଡ ପାଟିରେ ଗାଇ ବୁଲୁଥିବ |

ବୁଲେଇ ବଙ୍କେଇ ବିଭିନ୍ନ ନୁଆ ବେଶ ଧରି

କଥାରେ ବାହାସ୍ପୋଟ ମାରୁଥିବ

ଆମେ ଛଳନାର ପୃଷ୍ଟା ପଢ଼ି ପାରିବାନି, କାରଣ

ଅଛି ବିଶ୍ୱାସ ଭାଗ୍ୟ ଭଗବାନ ଭାବ |

କେତେ ଦିନ ଆମେ ଭଉଣୀ ଭାଇ ଭୋଗୁଥିବା

କଷଣ କପାଳରେ ହାତ ଦେଇ

ମୂଲ୍ୟବାନ ଭୋଟ ଗଣ୍ଡାକ ଦେଉଥିବା ଦିନିକିଆ 

ଚିକ୍କଣିଆ ମାଂସଝୋଳ ଖାଇ ଖାଇ |

କେବେ ଛାଡିବା ପୁଂଜିବାଦ ଦଲାଲ ମାନଂକ

ମିଠା ମିଠା ପ୍ରତିଶୃତିକୁ

ହାତଗୁଞ୍ଜା ନେବା ଛାଡି, ଲଢ଼ିବା ନିଜର ସର୍ବ 

ଅଧିକାର ହାସଲ କରିବାକୁ |

ମନେ ପଡୁନିକି, ଫଳ ଭରା ବୃକ୍ଷ ସଦା ନଇଁ 

ଯାଏ ଓ ବିନୟ ଭାବ ପୂଜା ପାଏ

କେବେ ମନେ ହେଜିବା ଚିହ୍ନିବା ସମାଜରେ ସାଧୁ

ଲୋକଂକୁ, ଯିଏ ଅହଂକାର ବରଜି ଥାଏ |