ଡଙ୍ଗା

ମନ ଡଙ୍ଗା ମୋର ଭାସି ଭାସିଯାଏ

ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳ ପାରାବାରରେ

ବିବେକ ବିଚାର କାତରେ ଆହୁଲା

ମାରି ଚାଲୁଅଛି ମୁହିଁ ନିଷ୍ଠାରେ ।

ଜୀବନର ଏଇ ସୁଦୀର୍ଘ ଯାତ୍ରାରେ

ଦୁଃଖ ରୂପୀ ବାଆ କରେ କାତର

ଆଶା ରୂପୀ ଦିଗ ଭରଇ ବିଶ୍ୱାସ

ବାଟହୁଡା ନୁହେଁ ଧର୍ମ ମୋହର ।

ସ୍ୱପ୍ନ ଅସୁମାରି ସ୍ୱାର୍ଥ ଲୋଭ ମୋହ

କ୍ଷଣିଏ ବେଗକୁ କରେ ଶିଥିଳ

ଅନ୍ତରର ଆତ୍ମା ଚେତନା ଜଗାଏ

ଭାବନାରେ କାହିଁ ହେଉ ବିହ୍ଵଳ ?

ସଫଳତା ମୋର ଆକାଂକ୍ଷିତ ସ୍ଥାନ

ନିର୍ଭୟେ ନାଉରୀ ସାଜିଛି ମୁହିଁ

ସୁଖ ବତୀଘର ହେଉଛି ସହାୟ

ମୃତ୍ୟୁ ଯାଏଁ କେବେ ହାରିବି ନାହିଁ ।