ଆଜିର ଶିକ୍ଷା ଓ ଦୁନିଆଁ

ଥିଲେ ଥାଉ ପଛେ ଗୁଣ ହଜାର,

ଚରିତ୍ର ନଥିଲେ ସବୁ ଅସାର,

ଉତ୍ତମ ଶିକ୍ଷା କରେ ଚରିତ୍ର ସୃଷ୍ଟି,

ଜଗତେ ଲଭିବ ବହୁ ଆଦର |

ସୃଷ୍ଟିରେ, ସ୍ୱାଭିମାନ ଥିଲେ ମଣିଷ 

କରେ ନାହିଁ ହୀନ କର୍ମ

ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟକୁ କରି ଜୀବନ ବିତାନ୍ତି 

ବୁଝିଛନ୍ତି ଜୀବନର ମର୍ମ |

ଚରିତ୍ର ଅଟଇ ମଣିଷ ଭୂଷଣ ପାଇଥାଏ  

ସବୁ ମାନ ସନମାନ,

ଚରିତ୍ର ବିହୁନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଣିଷ ଜୀବନ 

ସର୍ବଦା ହୁଏ ମୂଲ୍ୟହୀନ |

ଆମର ଶାସ୍ତ୍ରରେ କର୍ମ ଯୋଗ ଶିଖାଏ,  

କର୍ମରୁ ମିଳେ ଜୀବନ ଲକ୍ଷ୍ୟର ଠିକଣା,

ଅକର୍ମା, ଆଳସ୍ୟେ ଚାଲେ ଅସତ୍ୟେ

ଜୀବନ କଟାଏ ହୋଇ ବାଟ ବଣା |

ହେଉ ରାଜାପୁଅ ଅବା ପ୍ରଜାପୁଅ, ଗୁରୁ 

ଆଶ୍ରମରେ ନେଉଥିଲା ଦୀକ୍ଷା

ଆଶ୍ରମ ତ ଥିଲା ଜ୍ଞାନର ଭଣ୍ଡାର, ରହି 

ଶିଷ୍ୟ ପାଉଥିଲା ସେ ଶିକ୍ଷା |

ତେଣୁ ସେହି ଶିକ୍ଷା ଦାତା ମାନେ ମନରେ

ଥିଲେ ଜ୍ଞାନ ଦାତା ଭଗବାନ

କରୁଥିଲେ ଅଜ୍ଞାନତା ଦୂର, ଆଲୋକ ଦେଖାଇ 

ସଭିଙ୍କୁ ସୁମାର୍ଗ ଓ ସତ୍ୟର ଜ୍ଞାନ |

ଶିକ୍ଷାରେ ନଥିଲା ଉଚ୍ଚ ନୀଚ ଭେଦ, ନଥିଲା

ତ କିଛି ଛୁଆଁ ଅଛୁଆଁ

ସମସ୍ତଙ୍କ ନିଶା ଥିଲା ଶିକ୍ଷାର ଆଲୋକେ 

ଆଲୋକିତ ହୋଇ ଗଢିବା ନୂଆଁ ଦୁନିଆଁ ।

     

ପୁଂଜିବାଦୀ ବେପାରୀ ଯୁଗରେ ବଦଳି ଯାଇଛି, 

ବଦଳିଛି ଶିକ୍ଷାର ମାନ

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ନ୍ୟାୟ ଚୂଲିକି ଯାଇଛି, କିପରି ଅକ୍ଷର

ଓ ଲାଭ କ୍ଷତିର ହିସାବ ଶିଖିବ ଜାଣ |

ନାହିଁ ଆଜି ନୀତି ଶିକ୍ଷା, ଚାଲିଛି ଆୟୋଜନ 

ବିଭିନ୍ନ ଯୋଜନା ମାନ ସରକାରଙ୍କର

ନାହିଁ ଆଉ ଶିକ୍ଷା, କିପରି ନିସ୍ୱାର୍ଥ ହେବ ଓ  

ଅନ୍ଧ ବିଶ୍ବାସକୁ କରିବା ସମୂଳେ ଦୂର ।

ଆଜିର ଯୋଜନା ସବୁ, କାଗଜେ ରହିଛି

ଶିଶୁ ରହେ ପେଟ ବିକଳରେ

ନିର୍ବାଚନ ହୁଏ, ବଡ ବଡ ହୁରି ପଡ଼େ, ଶିଶୁ

ଖଟଇ ବାଳ ଶ୍ରମିକ ଭାବରେ ।

ଧନ ଅଛି ଯାର, ତାର ପିଲାଟି ଶିକ୍ଷା ନିଏ

ବଡ ବଡ ପବ୍ଲିକ ସ୍କୁଲରେ

ଯା ପାଖେ ନାହିଁ ଧନ, ତାର ପିଲା କଟାଏ

ଜରି ପ୍ଲାଷ୍ଟିକି ଗୋଟାଇବାରେ ।

ତେଣୁ ନର ହୋଇଛି ସ୍ୱାର୍ଥପର ମିଥ୍ୟା ଜିତୁଛି

ଏଇ ପୁଂଜିବାଦୀ ସମାଜେ ବାରମ୍ବାର

ଦୁଃଖରେ ମରେ ଖଟିଖିଆ, ଲୁହ ଝରୁଛି ତାର

ନ୍ୟାୟ ଧର୍ମ ବିରୁଦ୍ଧେ ବିଜୟ ହୁଏ ଅର୍ଥର ।