ବାପାଙ୍କ ହୃଦୟ

ମାଆ ଦିଏ ସିନା ଜନମ ସହି ବହୁ କଷଣ    

ଆଦରେ ଯତନେ ସେନେହ ଦେଇ କରେ ପାଳନ | 

ବାପାଙ୍କ ହୃଦୟେ ଥିଲେ ବି ସେଇ ସେନେହ ଭରା  

ବୁଝି ନ ପାରନ୍ତି କେହିବି ତାଙ୍କ ମନକୁ ପରା |   

ପ୍ରତିଦିନ ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ସେ ସୁଖେ ପାଳନ ପାଇଁ    

କର୍ମ କରୁଥାନ୍ତି ପ୍ରତ୍ୟହ ସକାଳୁ ଉଠିଯାଇ |   

ରାତି ପାହିଲେ ସେ ଚିନ୍ତନ୍ତି କରିବେ କେଉଁ କାମ   

ପିଲାଙ୍କର ଭବିଷ୍ୟତରେ ଲାଗିବ ତାଙ୍କ ଶ୍ରମ |   

ମାଆ ଦିଏ ଅତି ସେନେହେ ଛୁଆକୁ ସଜ କରି   

ସେଇ ସଜ ପାଇଁ ସାମଗ୍ରୀ ବାପା ଦିଏ ଯୋଗାଡ଼ି |  

ମାଆ ସିନା ସବୁ ମନକୁ ବୁଝି ରୋଷେଇ କରେ   

ସେତେକ ବି ହୁଏ ପ୍ରସ୍ତୁତି ବାପାଙ୍କର ଶ୍ରମଧାରେ |  

ଘରକୁ ସିନା ସମ୍ଭାଳେ ମାଆ ଘରଣୀ ହୋଇ    

ବାହାର ଦୁନିଆ କଷଣ ବାପା ସମ୍ଭାଳୁଥାଇ |   

ମାଆ ମନ ସିନା କୋମଳମତି ଦୟାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ    

ସେନେହ ବି ଭରି ରହିଛି ସବୁ ବାପାଙ୍କ ମନ |   

ମାଆ ଯଦି ଜନମଦାତ୍ରୀ ବାପା ପାଳନକର୍ତ୍ତା    

ମାଆ ହେଲେ ଗୃହର ଦେବୀ ବାପା ଅଟେ ବିଧାତା | 

ଜଣେ ହେଲେ ଆମ ଶରୀର ଆଉ ଜଣେ ଯେ ଆତ୍ମା   

ଜଣକ ବିନା ଯେ ସଂସାର ଚଳିବନି ଜାଣିଥା |   

ମାଆ ଯଦି ଆମ ପୃଥିବୀ ପିତା ଅଟେ ଆକାଶ   

ମାଆ ଯଦି ଅଟେ ଆଲୁଅ ପିତା ତାର ପ୍ରକାଶ |  

ବାପାମାଆ ଗୋଟେ ମୁଦ୍ରାର ଅଟେ ଦୁଇଟି ପାର୍ଶ୍ଵ   

ତୁଳନା ନ କର ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଯିଏ ଆମ ସର୍ବସ୍ୱ |    

ବାପାମାଆ ଯାହା ପାଖରେ ସଦା ଥାଆନ୍ତି ଭାଇ   

ଦୁନିଆରେ ସିଏ କେବେ ବି ଜମା ହାରନ୍ତି ନାହିଁ |   

ବାପା ହେଲେ ଆମ ସାଗର ମାଆ ଅଟଇ ନୀର   

ଦୁହିଁଙ୍କ ବିନା ଏ ଦୁନିଆରେ ସବୁ ଅପୂର୍ଣ୍ଣ ଆକାର |  

ମାଆଙ୍କୁ ଜାଣଇ ଜଗତ ବହୁ ସମ୍ମାନ ଦେଇ    

ବାପାଙ୍କ ହୃଦୟ ଭିତରେ ସମାନ ଗୁଣ ଥାଇ |   

ପୃଥିବୀଠୁ ବଡ଼ ମାତା ଯେ ପିତା ସ୍ୱର୍ଗଠୁ ବଡ଼    

ଦୁହିଁଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ କରିଲେ ହେବ ଶ୍ରେୟ ଜଗତର |