ଶୀତ ଚାଲିଯାଏ

ଶୀତ ହେଲେବି କଷ୍ଟ,

ଅଟେ ଜଗତର ମିତ,

ନଥିଲେ ଶୀତ କେମିତି ଉପଭୋକ୍ତ୍ୟ ଯେ ବସନ୍ତ, ଶୀତ ରାତି ବଡ ଦିନ ଛୋଟ,

ପଶମ ପୋଷାକ ଦେହେ ହିତ,

ଉଷା କାକର ଟୋପାଟି ପଡି,

ଝଲ୍ଲସୁଥାଏ ଘାସର ପୃଷ୍ଠ |

ଶୀତ ରହିନାହିଁ ରହିବନି,

ହୋଇ ଏକ ଜାଗାରେ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ,

ପୁଣିଥରେ ଫେରିବ ସେଦିନେ,

ନେଇ ସବୁଋତୁଙ୍କର ମତ |

ଶୀତ ଆଣିଥାଏ କେତେ ମଜା,

ସିଏ ରଙ୍କ ହେଉ ଅବା ରାଜା,

ନିଶ୍ଚେ ଡରିବାକୁ ହେବ ତାକୁ,

ନଚେତ ହେବ ତାକୁ ଥରିବାକୁ |

ଶୀତ ମିତ୍ର ଯେ ଥଣ୍ଡା କାକର,

ପୁଣି କୁହୁଡି ବରଫ ଝଡ଼,

ଆଉ ଶତ୍ରୁ ରୂପେ ପ୍ରତିରୋଧ

କରେ ବହ୍ନି ଓ ପଶମ ବସ୍ତ୍ର |

କେବେ କରିଛ କି ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥରେ,

ଦେଖିଛକି ଶୀତ ଆକାଶରେ,

ଶ୍ୱେତ ବିହଙ୍ଗର ଉଡ଼ା ଦୃଶ୍ୟ,

ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତ ମନୋହର ଅବଶ୍ୟ |

ପୁଣି ରାତି ଯେବେ ଆସିଥାଏ,

ନଭ ଝିଲିମିଲି ତାରା ଗଣେ,

ଚାନ୍ଦ ଅତୀବ ଶୋଭା ବଢାଏ,

ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ସୁନେଲି କିରଣେ |

ଶୀତ ଦିନରେ ବିଭିନ୍ନ ଫଳ,

ଫୁଲ ଧାରିତ ଏ ଭୁମଣ୍ଡଳ,

ଜୁଇ, ଯାଇ, ହେନା ସେବତୀର,

ରଜନୀଗନ୍ଧା ଅତି ସୁନ୍ଦର |

ଟିକି ଘାସରେ କାକର ଟୋପା,

ଗଛେ ବଉଳର ଅତି ବାସ୍ନା,

ଶୀତ ଆକାଶେ ଗୁଡିର ରଙ୍ଗ,

ମନ ମୋହେରେ ପହିଲି ଭୋଗ|

ଶୀତେ ଆସଇ ନବବରଷ,

ସବୁରି ମନ ହୁଏ ହରଷ,

ଶୀତ ଧୀରେ ଧୀରେ ହୁଏ ଶେଷ,

ମନେ ରଖି ଟିକେ ଅବଶୋଷ |9