ଗଛଟିଏ ମୁଁ ଗଛଟିଏ

ଗଛଟିଏ ମୁଁ ଗଛଟିଏ

ତୁମର ପରମ ମିତଟିଏ

ତୁମ ଚାରିପାଖେ ଜାତି ଭାଇ ସଙ୍ଗେ

ସଦା ଉପକାରେ ଲାଗିଥାଏ ।

ମୋର ଫୁଲ ଫଳ ପତ୍ର କାଠ

ତୁମ ପାଇଁ ରୋଜଗାର ବାଟ

ମୋ ପାଇଁ ଧରାକୁ ଆସଇ ବରଷା

କରଇ ହରଣ ଗ୍ରୀଷ୍ମକଷ୍ଟ ।

ବିଷାକ୍ତବାଷ୍ପକୁ ଶୋଷି ନିତି

ବିଶୁଦ୍ଧ କରଇ ପରା କ୍ଷିତି

ଭରି ଅମ୍ଳଜାନ ବାୟୁ ଭାରସାମ୍ୟ

ରକ୍ଷା କରିବାରେ ଥାଏ ମତି ।

ମୋ ଦେହୁ ଔଷଧ ସଂଗୃହୀତ

ହେବାକୁ ସାହାଯ୍ୟ ରୋଗମୁକ୍ତ

ଆୟୁର୍ବେଦ ଶାସ୍ତ୍ରେ ନାନା ବନସ୍ପତି

ବିଷୟରେ ହୋଇଛି ଲିଖିତ ।

ଦେଇ ଖାଦ୍ୟ ବାସ ବାସ ବାସ

ସବୁରି ମୁଖେ ଫୁଟାଏ ହସ

ହେଲେ ପ୍ରତିଦାନ କିଛି ବି ନ ଚାହିଁ

ବନ୍ଧୁତାରେ ସଦା ଥାଏ ତୋଷ ।

କଲେ ବି ଛେଦନ ସ୍ବାର୍ଥ ପାଇଁ

ଛନଛନ ହୋଇ କଅଁଳଇ

ରାଗରୁଷା କେବେ ନଥାଏ କା’ଠାରେ

ସମ୍ପର୍କର ମୂଲ୍ୟ ବୁଝିଥାଇ ।

ଈଶ୍ବର ମୋଠାରେ ଏହି ଗୁଣ

ଭରିଛନ୍ତି ବୋଲି ସର୍ବେ ଜାଣ

ଧରଣୀ ହସଇ ତେଣୁ ସେଥିପାଇଁ

ନସୁଝି ପାରନ୍ତି କେ ମୋ ଋଣ ।।