ବଦଳୁଛି କାଳଚକ୍ର

ତରଳୁଛି ହିମବାହ ମେରୁସ୍ଥଳ ପର୍ବତ ଶିଖରେ

ବହୁଛି ପ୍ରଖର ସ୍ରୋତ ଫାଟୁଛି ବାଦଲ

ବଦଳୁଛି କାଳଚକ୍ର ଭଉଁରୀରେ ଉବୁଟୁବୁ ବୁଡି

ଜୀବନ ସଙ୍କଟାପନ୍ନ ହୁଏ କଲବଲ ।

ବଦଳୁଛି ସମାଜର ଦୃଶ୍ଯପଟ ମଣିଷର ମନ

ବୁଝୁନାହିଁ ପାପପୁଣ୍ୟ ସତ୍ଯ ଧର୍ମ କର୍ମ 

ଅତି ଆଧୁନିକ ଭାବି କରିଯାଏ ଯେତେ ଅବିଚାର

ଘଡି ଘଡି ବଦଳାଏ ବହୁରୂପୀ ରଙ୍ଗ ।

ଅନାୟାସେ ଏ ମଣିଷ ଖୋଜୁଛି ଅୟସ ସୁଖ

ମରି ମରି ଯାଏ ତାର ମଣିଷପଣିଆ 

ହେଉଛି ଶୁଷ୍କ ନିଶେଷ ମମତା ସୋହାଗ ସ୍ନେହ 

ମୁଖାପିନ୍ଧି ଜାଳେ ପ୍ରେମ ହୃଦେ ରଡ ନିଆଁ ।

ହତଶିରୀ ସବୁଜିମା ନଷ୍ଟଭ୍ରଷ୍ଟ ମାଟି ଉର୍ବରତା

ବିଷ ପ୍ରଦୂଷଣେ ସଢି ଜୀବନ ଅତିଷ୍ଠ 

ଘାରେ ଦୁଃଖ ଅବସାଦ ମାରାତ୍ମକ ମହାମାରୀ ରୋଗ

ଉଦ୍ଧର ବିନାଶ ପଥୁ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ ।