વિદાય

હાય રે ! મારું બાળપણ,

આંગણુ મારું, મારા હાથથી છૂટી ગયું,

નાના વ્હાલા ભાઈને માથે હાથ મૂકતું ગયું,

થાપા મારી દીવાલે, કાળજુ કઠણ ને આંખ વહેતી રાખી

હું આગળ ને પાછળ લુમેઝુમે યાદો છોડતું ગયું, 

મારા પાલવથી હાથ છોડાવી

મારી ‘મા‘ ના ખોળામાં લપાઈ ગયું,

પપ્પાના ખભે જઈ રોઈ પડી હું

વીસ વર્ષ ત્યાં જ છોડી ગયું,

મણ એકનો ભાર હૃદયે લઈ ચાલી

લાગ્યું કે મીઠી યાદો ત્યાં વેરાતી ગઈ 

પોટલું વાળીને સાથે જ લેવાઈ ગયું,

એ આંગણું નાનું હોય કે મોટું કદી ન વિસરાય,

ફળિયામાં પગ મૂકતાં મમ્મી, હું આવી ગઈ, નહીં કહેવાય,

મોટામાં થાય ગણતરી, બોલવામાં જોખીને બોલાય,

શીખતા બધું, બધાના હૃદયમાં જગ્યા કરતા, જાતને કોરે મૂકાય,

એ આંગણાની મીઠી યાદ ને તડકા છાયામાં આમ જ જીવી જવાય.