અજાણ છું સ્વથી ને સર્વથી.
એક મિત્ર નામે નવિન, ટૂંકા જીવન કાળ માં ખાલીપો સ્થાપીને ચાલ્યો ગયો એના વિષે બે શબ્દ !
મિલનની રીત જાણે છે છતાં થાએ અજાણ્યો કાં? જવા નઈ દઉં તને હમદમ હજુ તો રાત બાકી છે.
અને જો એવું કહું પણ તો મને અતિશયોક્તિનો નહીં પરંતુ તને માઠું લાગવાનો ડર છે. ક્યાંક તું એમ સમજી બેઠે તો કે હું નીરસ સંગી ...
સંબંધોના સરવૈયામાં નહીં ગોટાળા, ચોખ્ખેચોખ્ખું રાખું છું, એટલે ખટકું છું. તારી-મારી, આઘીપાછી નહીં કરવાની, નિજ મસ્તીમાં મ્...
સાંભળો તો, એક ડણકારો ગઝલમાં હોય છે. ઝળહળે સાતેય કોઠા, મર્મ જો પામી શકો, તેજ જેવો કોઇ તણખારો ગઝલમાં હોય છે.
છેક ત્યારે સમજાયો, ઉર્જા રૂપાંતર સિદ્ધાંત, ચીચો હ્રદયની જ્યારે બની ગઈ ઍક ગઝલ. હું નથી માનતો કે છે આ ઍક પણ મારી ગઝલ...
પાડો પાસાને થાઓ પોબાર કોડીઓની છે ધમાલ, કોઈ જીતે ને કોઇ હારે સોગઠાંજ જીતેને હારે.
અક્ષરજ્ઞાનનો ઉજાશ મેળવી ધપીએ, વાચનનો વિસ્તાર વધારીએ ભણીએ.
તરસને લગાડે આગ રણમાં ખીલવે છે ગુલ ગુલાબો, બળતા બદને તરસાતી હેલીએ ગાય રાજ દરબારો.
'પશુ-પંખીઓને વાચા નથી, પણ લાગણીઓ ચોક્કસ છે. પોતાના પરીવારજનના મરણ અને વોયોગનું દુખ તે પણ અનુભવે જ છે. એક સુંદર લઘુકાવ્ય'
મા એટલે સહનશીલતા, વિશાળતા અને ગહનતાનો સમન્વય...
શું છે દરિયો? મંથન કરતાં જ ઉત્તર મળ્યો, બાળ, યુવા ને વૃદ્ધ, અવસ્થાનું જ્ઞાન જો.
સૂક્કા ખેતર વચ્ચે બેઠો કણબી કેવું મલકે, ઊંચે આભે દેખી આંખ્યું ઝીણું ઝીણું છલકે, ઓણુંકા આ લાડકડીએ રાગ મલ્હારી ગાયો...
"નવ મહિના જેણે પેટમા રાખ્યો, એને નવ મહિનામાં જ,હુ ભૂલી ગયો, માણસ મટી ગયો હુ" માના પ્રેમમાં લખાયેલી સુંદર કવિતા
આ શાશ્વત નીરવતા અગાધ મૌન અમાસી અંધકારને આકાશી અનંતતા વચ્ચે, એક તારો બનીને આવ દોસ્ત
અભિમાનની ડાળ પર બેઠો, ભલેને એ ડાળ પોતે જ્ કાપવા બેઠો. જોઈએ તો બસ રુઆબ શેઠનો, પીઠ પાછળ ભલે ને લાગે અંગૂઠો...
કાગડાઓ, દાવો કરે છે
'પાનેતર, ઘરચોળું કયાં હું માગું છું, ચુંદડી આપો તો બસ બાપુ તમે. ટીંપુ ઝંખે વ્હાલ, દરિયો વ્હાલનો, આ કેવો લાવ્યા વખત બાપુ....
જીંદગી જાણે બની'તી પાનખર મારી છતાં, ત્યાં વસંતી વાયરો લાવી ગયા છે અજનબી.