સરદારનું ગીત - ર

માતા-પિતા

વીર બાળકના પિતા, નામ જેનું ઝવેર રે;

સ્વામીનારણના ભકત, એ ટકે નહિ ઘેર રે,

નિયમો જાળવી રાખે, નિયમોનું વહાલ રે;

ન ચૂકે પૂનમે તેઓ, જવાનું વડતાલ રે,

એ સ્વતંત્ર મિજાજી છે, કડક છે સ્વભાવ રે;

પંચાત ન કરે તેઓ, રાખતા સમભાવ રે,

ખેતી ખૂબ જ ટૂંકી છે, દસ વીઘા જમીન રે;

ખેતીમાં ધ્યાન આપ્યું નૈ, તેથી રહેલ દીન રે,

નીડરતા રગો માંહે, કોઈથી ન દબાય રે;

સૌ પાસેથી મળે માન, આમન્યા જળવાય રે,

વિપ્લવના સમે પોતે, ઝાંસી લીધેલ ભાગ રે;

હોલ્કરના થયા કેદી, હતા તોયે સજાગ રે,

શતરંજ રમે રાજા, ચાલે ગલત ચાલ રે;

રાજાને શીખ આપે છે, મહોરું આમ હાલ રે,

રાજા ખુશ થયો તેથી, મિત્રો બંને બનેલ રે;

પંચાશીની વયે તેઓ, જગ છોડી ગયેલ રે,

લાડબાઈ ભલાં-ભોળાં, નરમ છે સ્વભાવ રે;

કડવો ભાવ રાખે નૈ, મુખે રે’ મલકાવ રે,

ઘર ચલાવવામાં છે, ખૂબ જ હોશિયાર રે;

શાંતિ પ્રિય સદાયે છે, ગમે નૈ તકરાર રે,

પડોશનું કરે કામ, સૌના માટે ઘસાય રે;

સૌનો પ્રેમ મળે એને, સેવાથી ખુશ થાય રે,

રેંટિયે કાંતવા બેસે, મળતાં નવરાશ રે;

કોઈ એના વિરોધીઓ, મળે નૈ આસપાસ રે,

ધાર્મિક ભાવ તેઓનો, જપતાં પ્રભુનામ રે;

થતા વિધુર કાશીભૈ, કરતાં ઘરકામ રે,

પતિદેવ ગયા એને, વર્ષ વીત્યાં અઢાર રે;

પંચાશીની વયે થ્યાં છે, પતિનાં રાહદાર રે,

**

મા-બાપ વારસો આવો, વલ્લભને ગયાં દઈ;

સંયમશીલતા એને, ઊતરી હાડમાં ગઈ,

(ક્રમશ:)