મૈત્રી

ફૂટ્યા અંકુર એવા અંતરિયે

તેને જોતાની સાથ

ખિલ્યુ ફૂલ મૈત્રીનું

ઝાલ્યો જ્યાં તેનો હાથ,

સંગે રમતા, સંગે ભણતા

બંધાણી અતૂટ ગાંઠ

ખેલતા કૂદતાં થઈ જાતી

કદીક બાથંબાથ

થાતા કદીક અબોલડા,

પણ ઝંખું તેનો સાથ,

જળમાં ઊઠતી લકીર સમી

 રહેતી ના ક્યાંયે ગાંઠ

બંધાયા અંતર અંકોડા

 ઝીલતા પ્રેમ પ્રપાત,

ખેલતા કૂદતાં ખૂટતું ચાલ્યું

 બચપણ કેરું પ્રભાત

ભણતર સંગે વણતર થાતું

 અંતરિયાની સાથ,

હૈયાને ટાઢક થૈ જાતી

લેતો જ્યાં એ બાથ

શરણાઈયુના સૂર રેલાવી

 ઝાલ્યો એનો હાથ

આયખું ઓળઘોળ કરી

 નંદીએ નિભાવ્યો સાથ.