ଶୀତ କାଳ

ଶୀତ କାଳ ରେ

ପଡ଼ି ଶେଯ ରେ

ରହିବା ଭଲ ଲାଗେ 

ଉଠିବା ଇଚ୍ଛା 

ହୁଏନି ଜମା

ବାଘୁଆ ଜାଡ ଜାଙ୍କେ ।

ବାଘ ପରିକା

ଥରି ଥରିକା

ହାଡ ଯେ କଡ ମଡ଼ 

ଶୀତ ର ମାଡ଼ 

ଥରାଏ ହାଡ

ହୁଏ ଅସହ୍ୟ ବଡ ।

ପାଣି କୁ ଡର

ନିଆଁ ଆଦର

କରନ୍ତି ସବୁ ଲୋକ

ପିଲା ଠୁ ବୁଢ଼ା

ସ୍ତିରି ଓ ଯୁବା

ସଭିଙ୍କୁ ଦିଏ କଷ୍ଟ ।

କରେ ଅଥୟ

ଥରାଏ ଦେହ

ଆସିଲେ ଶୀତ କାଳ  

କାକର ପଡେ

କୁହୁଡି ବଢେ

ନ ବୋହେ ଦେହୁ ଝାଳ ।

ଶୀତ ର ତାପ 

ବଢେ ଅମାପ

ଜଳାଇ ନିତି ନିଆଁ

ବସନ୍ତି ବେଢ଼ି

ପୋଷାକ ଘୋଡି

ସେଇଠି ଖିଆ ପିଆ ।

କରି ସାରିକି

ଦେହ ଘୋଡି କି

କମ୍ବଳ କନ୍ଥା ଢାଙ୍କି

ହୁଅନ୍ତି ଶେକି

ତେଲ କୁ ମାଖି

ହାତ ଓ ଗୋଡ ନିତି ।

ବରଫ ଛୁଆଁ

ପରି ଶୀତୁଆ

ହାତ ଓ ପ।ଦ ଥଣ୍ଡା

ଥରି ଉଠଇ

ଦେଲେ ଛୁ ଆଇଁ

ଗଳି କି ଗଲା ଖଣ୍ଡା ।

ପ୍ରାୟ ଲାଗଇ

ଲୋକେ ଧକାଇ

ହୁଅନ୍ତି ଥରି ଥରି

ଶୀତ କାଳ ରେ

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଜାଡେ

ଦିଏ ଅସ୍ଥିର କରି ।