ମିଛ କହିଲାଣି ସତ ଦର୍ପଣ

ନିଃଶ୍ୱାସକୁ ଏବେ ପାଉନି ବିଶ୍ବାସ 

ମିଛ କହିଲାଣି ସତ ଦର୍ପଣ

ଦମ୍ଭ ଅହଂକାର ବୃଥା ଅଭିମାନେ

ଜଳୁଛି ହୃଦୟ କୁହୁଳେ ମନ ।

ଫାଟିଲେ ସିନ୍ଦୂରା ଘୋଟୁଛି ଅନ୍ଧାର 

ସବୁଜ ପୃଥିବୀ ବିଷ ବଳୟ

ଚରିଯାଏ ବାଡ ଫସଲ କ୍ଷେତକୁ

ପ୍ରଦୂଷଣେ ସଢେ ଜୀବନେ ଭୟ ।

ହଜିଯାଏ ଶାନ୍ତି ଆଶା ସୁବିଶ୍ବାସ 

ମଧୁର ମମତା ପୀରତି ପ୍ରେମ

ଶିକ୍ଷା ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ ନୀତି ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରେ

ସୁଖ ସାତ ସ୍ବପ୍ନ ଜୀବନ ପୂଣ୍ଯ ।

ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ଘର ପରିବାରେ

ନରକ ଯନ୍ତ୍ରଣା କଳହ ଦ୍ବନ୍ଦ୍ବ 

ବୃଦ୍ଧ ମାତାପିତା ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ

ସଂସାରେ ଅଲୋଡା କପାଳ ମନ୍ଦ ।

ଚାଲଇ ଭଣ୍ଡାମୀ ଆଖିଠାରେ ଧର୍ମ 

ସେବାର ନାମରେ ଚାଲେ ବ୍ଯାପାର 

ବଢେ ବ୍ଯଭୀଚାର ଅନ୍ଯାୟ ଦୁର୍ନୀତି

ଦୁରାଚାରୀ ହସ୍ତେ ଶାସନ ଡୋର ।

ଅସହ୍ଯ ଲାଗଇ ଜୀବନ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଆପଣା ଛାଇକୁ ପରତେ ନାହିଁ

ଅକାରଣ ବୃତ୍ତି ହରେ ଆଜୀବିକା

ନୀରବ ଈଶ୍ୱର ଅଛ କିମ୍ପାଇଁ ।