ଅନ୍ଧାର

ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ଭୟ ଲାଗେ କେତେ

ରୋମାଞ୍ଚିତ କ୍ରମେ କ୍ରମେ

ଦ୍ରୁତ ଅଭିବୃଦ୍ଧି କରଇ ଅନ୍ଧାର

ଯାଉ ଯାଉ ଦୂର କାମେ ।

ଶୁଣା ଯାଉ ଥିବା ଲୋକ ବାକ କଥା

ରାତି ପ୍ରାୟ ବଢି ବଢି

 ଚାଲିବ। ସହିତ ମନ ପ୍ରାଣ ଭୀତ

ହୋଇ ଉଠଇ ଶିହରୀ ।

ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ଅନ୍ଧାର କୋଳରେ

ଭୁତ ପ୍ରେତ ଥାନ୍ତି ରହି

ଉଆଷ ରେ ଏହି ଭୁତ ପ୍ରେତଙ୍କର

ସଂଖ୍ୟା ଯାଇ ଥାଏ ବଢ଼ି ।

କିନ୍ତୁ ଦିନେ ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳକୁ ଫେରିବା

ବାଟରେ ଅନ୍ଧାର ରାତି

ମାଡ଼ି ମାଡ଼ି ବଢି ଚାଲିବାରୁ ମୁହିଁ

ହନ୍ତ ସନ୍ତ ହୋଇ ଅତି ।

ସାହସ ଶକତି ଉତ୍ସାହ ଜାଗୃତି

ଧରି ହେଲି ଅଗ୍ର ସର

ଶିହରୀ ଉଠିଲା ବେଳକୁ ଅନ୍ଧାର

କିଟ କିଟି ହୋଇ ଘର ।

ଅଭିମୁଖେ ଆସୁଥିବା ସମୟରେ

ଠାକୁରାଣୀ ସ୍ଥାନ ପାଖେ

ଭୁତ ଦେଖା ଯାଏ ବୋଲି ଶୁଣି ଥିଲି

ମନେ ପଡ଼ିଲା ପଲକେ ।

ଆଉ ଅଳ୍ପ ଦୂରରେ ରହିଛି ସେହି

ବୋଦା ଖାଇ ଠାକୁରାଣୀ

ଏକାକୀ କୁଆଡେ କୁଆଡେ ଯିବି ବା

ଭାବି ମୁଁ କିଛି ପାରୁନି ।

ଭୀତ ତ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ଅଟକି ରହି ଲି

ମୁଁ ସେହି ଅନ୍ଧାର କୋଳେ

ଟ୍ରଚ ଲାଇଟ୍ ବି ବିଲୁକୁଲ ଆଜି

ଆଣି ନାହିଁ ଏ କଳେ ।

ଯଦି ପଡ଼ି ଯାଏ ଭୁତ ହାବୁଡରେ

ଅଵସ୍ଥା ହୋଇବ କ'ଣ

ଏଇ ପରି କେତେ କଥା ଭାବି ଭାବି

ସାହସ ବାନ୍ଧି ତକ୍ଷଣ 

ଚାଲିବା ବେଳକୁ ଅନ୍ଧାର ବଢିଲା 

 ବିତି ଗଲା ବହୁ କ୍ଷଣ ।

ଠାକୁରାଣୀ ସ୍ଥାନ ପାଖେ ବୁଦା ମୂଳେ

କିଏ ଜଣେ ଖାସ ଖାସ

କଲା ପରେ ମୋର ହଜି ଗଲା ଦମ୍ଭ

ଭାଙ୍ଗି ପଡିଲ। ସାହସ ।

ଆଖି ବୁଜି ଚାଲି ଚାଲି ଧାଇଁ ଧାଇଁ

ଏକ କିମି ଦୂର ପରେ

ଆଖି ଖୋଲି ବାରୁ  ଦେଖିଲି ହେଲିଣି

 ରେଳ ଲାଇନ ପାଖ ରେ ।

ପହଞ୍ଚିଲି ଘରେ ସେଇ ଭୁତ କଥା

ଭାବି ଭାବି ଡରି ମରି 

ସେହ ଦିନଠାରୁ ଅନ୍ଧାର କୁ ଦେଖି

ଡର ଲାଗେ ମୋତେ ଭାରି ।