ହରର

ବୈତରଣୀ ନଦୀରେ ବାଉଁଶ ଡ଼ଙ୍ଗା

    ପାଣିର ଭିତରେ ପୋତି

ଆଗରୁ ଲୋକମାନେ ସେହି ଡ଼ଙ୍ଗାରେ 

   ବହୁତ ମାଛ ମାରନ୍ତି ।

ଏକଦିନେ ମାଧିଆ ସହିତ ରାମ

    ଡ଼ଙ୍ଗା ଉଠାଇ ବାଲିରେ

ମାଛ ସବୁ ରଖି ବସିଥିଲେ ଦୁହେଁ

    ନଦୀର ବାଲି ଉପରେ ।

ଦେଖିଲେ ପାଣିରେ ଦୁଇପଟୁ ଦୁଇ 

   ବଡ଼ ମାଟି ହାଣ୍ଡି ଆସି

ଢ଼ୋ, ଢ଼ୋ, ହୋଇ ପିଟି ହେଉଥିଲେ

    ପୁଣି ଯାଉଥିଲେ ଭାସି ।

ଏହିପରି ବାରମ୍ବାର ପିଟି ହୋଇ

     ଅଲଗା ହୋଇଯାଆନ୍ତି

ଏହାକୁ ଦେଖିଣ ସେହି ଦୁଇଜଣ

   ଭୟରେ ଥରି ଉଠନ୍ତି ।

ମାଛକୁ ନଦୀର ବାଲି ର ଉପରେ

   ଛାଡି କି ଚାଲି ଆସିଲେ

ଆସିକରି ତାଙ୍କ ଅଜାଙ୍କ ଆଗରେ

   ସବୁ ଘଟଣା କହିଲେ ।

ପଚାରିଲେ ଅଜା, କୁହ ମାଟିହାଣ୍ଡି 

   ପାଣିରେ କାହୁଁ ଆସିଲା

ପିଟି ହୋଇ ଗଲା, ଟିକେ ନ ଭାଙ୍ଗିଲା

   ପୁଣି ପିଟି ହେଉଥିଲା।

ଶୁଣିକରି ଅଜା କହିଲେ ଶୁଣ ରେ

    ମାଟିହାଣ୍ଡି ସିଏ ନୁହେଁ

ଦୁଇଟି କବନ୍ଧ କରୁଥିଲେ ଖେଳ

    ଦେଖୁଥିଲ ତୁମେ ଦୁହେଁ ।

କବନ୍ଧ କଅଣ ପଚାରିଲେ ଦୁହେଁ

   ଅଜା କହିଲେ ବୁଝାଇ

ଏକ ଲକ୍ଷ ଶବ ପୋଡା ଗଲା ପରେ

   ଏକ କବନ୍ଧ ହୁଅଇ ।

ତୁମେ ଦୁଇଜଣ ମାଛ ଛାଡିଦେଇ

   ଭଲ କାମ ଅଛ କରି

ନ ହେଲେ ସେ ତୁମ ଦୁଇଜଣଙ୍କୁ ଯେ

    ଦେଇଥାନ୍ତା ଆଜି ମାରି ।

ଅଜାଙ୍କ ମୁହଁରୁ ଏହିକଥା ଶୁଣି

   ଦୁଇଜଣ ଡରିଗଲେ

ସେହିଦିନ ଠାରୁ ଡ଼ଙ୍ଗା ଟେକିବାକୁ

    ଆଉ ସେ କେବେ ନ ଗଲେ ।

ଏହି କଥା ଟି ଯେ କଳ୍ପନା ନୁହଁଇ

   ଅଙ୍ଗେ ଲିଭା କଥା ଜାଣ

ଆଗରୁ ଏସବୁ ବହୁ କଥା ଥିଲା

   ଏବେ ହେଲାଣି ସ୍ବପନ ।

ଭୂତ, ପ୍ରେତ, ଡାହାଣୀ ଓ ଚିରୁଗୁଣୀ

   ଆଗରୁ ଥିଲେ ବହୁତ

ଯେଉଁ ମାନେ ଏହା ସବୁ ଦେଖିଥିଲେ

   ଏବେ ଅଛନ୍ତି ଜୀବିତ ।