ହେ କବିତା,ତୁମେ ମୋ ଜୀବନ

ଛଳଛଳ ତୁମେ ଧାରା ଗୋ ଅକ୍ଷରା

କବିତା ସ୍ବଚ୍ଛ ସଲୀଳା

ତୁମେ ମୋ ଜୀବନ ମଧୁର ସ୍ବପନ

ତୁମେ ମୃତ୍ଯୁ କ୍ଲାନ୍ତି ହରା ।

ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ତୁମେ ସୁଶୀତଳ 

କଳ୍ପବଟ ମହାବୃକ୍ଷ

ମୋ ମନ ଆକାଶେ ତୁମେ ଧ୍ରୁବତାରା

ଢାଳ ଜ୍ଯୋତି ଶୁଭ୍ରାଲୋକ ।

ଅହର୍ନିଶ ତୁମେ ଆହ୍ଲାଦ ହୃଦୟ

ଦିଅ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ସ୍ପର୍ଶ

ସଳିତାଟି ପରି ନିଜେ ଜଳି ଦିଅ

ଆଲୋକ ଶିକ୍ଷା ଆଦର୍ଶ ।

ମନ ଉପବନ ନିକୁଞ୍ଜ କୁଞ୍ଜରେ

ତୁମେ ସଜଫୁଟା ଫୁଲ

ଗୁନ୍ଥେ ମୁଁ ସଯତ୍ନେ ମହକିତ ଦିବ୍ଯ 

ସୁମନେ ବିଜୟ ମାଲ୍ଯ ।

ନିର୍ଝର ଅମୃତ କାବ୍ଯ ମନ୍ଦାକିନୀ

ସ୍ତୋତ୍ର ମନ୍ତ୍ର ଶ୍ଳୋକ ସୂତ୍ର 

ସ୍ମୃତି ହୋଇ ତୁମେ ପ୍ରାଣକୁ କବିତା

ଜୀବନ୍ତ ରଖ ସୁନ୍ଦର ।

ଜ୍ଞାନ ବେଦଶାସ୍ତ୍ର ପୁରାଣ ପ୍ରସ୍ଥାନେ

ଛନ୍ଦ ତୁମେ ସଞ୍ଜିବୀତ 

କବିତା ଗୋ ତୁମେ ଶକ୍ତି ଭାବକଳ୍ପ 

ପ୍ରେମ ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ଯ ।