ମଲାଜହ୍ନ

ନୀଳ ଗଗନରେ ମିଟିମିଟି ତାରା

ଝଲମଲ ଦିଶେ ପୁଣ୍ୟ ବସୁନ୍ଧରା 

ସ୍ବପ୍ନରେ ଭିଜୁଛି ରାତି,

ମୃଦୁ ମଳୟର ଶିରି ଶିରି ଛୁଆଁ 

ହୃଦ ଚିତ୍ରପଟେ ଛବି ନୂଆ ନୂଆ

ଧୀରେ ଶୁଭେ ପ୍ରୀତିଗୀତି ।

ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁରେ ରୂପ ଢଳଢଳ

ପ୍ରକୃତି ରାଣୀର ବେଶ ସୁକୋମଳ

ମାଟି ହସେ କିରିକିରି, 

ସବୁଜ ଧରଣୀ ପୁଷ୍ପେ ବିମଣ୍ଡିତା

ଚାରୁ ଚିତ୍ରମୟ ଚିର ସୁଶୋଭିତା

ଛୁଇଁଯାଏ ସୁଖଶିରୀ ।

କୋଳାହଳ ଶୁଭେ ପୁଣ୍ୟ ତପୋବନେ

କୋଇଲିର କୁହୁ ସୁମଧୁର ତାନେ 

ଶିହରିତ ହୁଏ ମନ,

ବସନ୍ତର ସ୍ପର୍ଶେ ବଢେ ମାଦକତା

ଅସୁମାରି ସୁଖ ଭାଙ୍ଗେ ନୀରବତା

ନୃତ୍ୟ କରେ ଫୁଲବନ ।

ଚନ୍ଦନ ଚର୍ଚ୍ଚିତ ଆରକ୍ତ କପାଳ

କଳକଳ ବହେ ଝରଣାର ଜଳ

ବାଣ୍ଟେ ପ୍ରୀତିର ସନ୍ଦେଶ, 

ଅନ୍ଧକାର ଚିରି ଜ୍ୟୋତିର ପ୍ରକଟ

ନବ ଉଚ୍ଛ୍ବାସର ନର୍ମଳ ଉଚ୍ଚାଟ

ଜାଗଇ ନବ ବିଶ୍ବାସ  ।

କୁଂଜବନେ ଶୁଭେ ମୁରଲୀର ସ୍ବର

ଯମୁନା କୂଳରେ ପ୍ରୀତିର ସମ୍ଭାର

ଉର୍ମି ଦିଏ ସୁସଙ୍କେତ,

ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟର ବାଲୁକା ଶଯ୍ୟାରେ 

ଅସରନ୍ତି ସ୍ବପ୍ନ ଧୀରେ ଉଙ୍କି ମାରେ

ମଲାଜହ୍ନ ଗାଏ ଗୀତ ।