କାହ୍ନାରେ କାହ୍ନା

କାହ୍ନା ରେ କାହ୍ନା, 

  ମତେ ତୋ ରାଧା ଭାବ ନା,

ରାଧା ଭାବି କି ମତେ, 

  ତୋ ରଙ୍ଗ ମୋଟେ ଲଗା ନା I 

ଯଦି ମୁଁ ତୋ ରଙ୍ଗ ରେ, 

   ରଙ୍ଗେଇ ହେବି ରେ, 

ଦିନରାତି ତତେ ଭାବି ଭାବି, 

  ଶୋଇ ବସି ପାରିବିନି ରେ I 

ଦିବା ତ ଦିବା, 

  ରାତିରେ ବି ହେବ ତୋର ଭାବନା ,

ଶୟନେ ସପନେ, 

   ଆସିବ ରେ ମନେ ତୋର କଳ୍ପନା I 

ମନ ହେବରେ ସଦା ଅଥୟ ,

   ସଂସାର କୁ ତେବେ ଲାଗିବ ଭୟ ,

ଲୋକ ମତେ ବାୟାଣୀ କହିବ ,

   ବଞ୍ଚି ପାରିବିନି ହୋଇ ନିର୍ଦ୍ଵନ୍ଦ I 

ତେଣୁ କାହ୍ନା ରେ କାହ୍ନା, 

  ଯଦି ଲଗେଇବୁ ମୋ ଦେହେ ତୋ ରଙ୍ଗ, 

ଦେଖେଇ ତୋ ମନମୋହକ ଢଙ୍ଗ,

 ତେବେ ଛିଣ୍ଡାଇ ଦେ ମୋ ସାଂସାରିକ ସଙ୍ଗ,

  ମିଟାଇ ଦେ ମୋର ଜୀବନ ଜୀବିକା ଦ୍ଵନ୍ଦ I 

ତା ପରେ ତୋ ରଙ୍ଗରେ ମୁଁ ହୋଇ ରଙ୍ଗେଇ, 

   ଜନମ ଜନମ ହେବି ରେ ତୋର କହ୍ନାଇ, 

ତୁ ହେବୁ ମୋ ପ୍ରିୟ ନୀଳମଣି, 

   ମୁଁ ହେବିରେ ତୋ ରାଧାରାଣୀ I

ତୋ ଚାହାଣୀ ର ଆକର୍ଷଣ ରେ,

    ଆକର୍ଷିତ ହେବି ରେ, 

ତୋ ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟ ର ମୋହ ରେ, 

   ମୋ ସଂସାର କୁ ଭୁଲିଯିବି ରେ I 

ତୋ ରଙ୍ଗରେ ହୋଇ ରଙ୍ଗେଇ, 

  ତୋ ପ୍ରେମ ରେ ହୋଇଣ ବାଇ, 

ତୋ ପ୍ରୀତି ମଳୟ ପରଶ ପାଇ ,

  ତୋ ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ମୋ ଅଙ୍ଗ ,

ଯିବ ମିଳାଇ, ଯିବ ମିଳାଇ I 

ହେଲେ ରେ ମୋର କହ୍ନାଇ, 

 ଏସବୁ ହେବ ତେବେ ରେ ସମ୍ଭବ, 

ଯେବେ ପୂରଣ ହେବ ମୋର ଅଭାବ, 

ଯେବେ ତୁ ମୋ ସାଂସାରିକ ବନ୍ଧନ, 

  କାଟିଣ ଦେବୁ, 

ଏ ମାୟା ଭବସାଗର ଭଉଁରୀ ରୁ, 

  ପାର କରିବୁ !

ଆଉ କେହି ମୋ ପାଇଁ,ଦାବିଦାର ହେବନି, 

ତୋ ସହିତ ଆଉ କେହି କଳି କରିବେନି, 

ନିଷ୍କଳଙ୍କ ରେ ମୁଁ ତୋ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗିନ ହେବି, 

ଇହଜନ୍ମ ପରଜନ୍ମ ତୋ ଠାରେ ନିଜକୁ ସମର୍ପି ଦେବି I 

ମୋ ଚରିତ୍ର ତେବେ ହେବନି କଳଙ୍କିତ, 

ତୋ ରଙ୍ଗ ଲଗେଇବି ହୋଇ ଆନନ୍ଦିତ,

ତୋ ସାଥେ ନାଚି ଗୀତ ଗାଇ ରହିବି, 

ହୋଇ ହର୍ଷିତ ରେ ହୋଇ ହୋଇ ହର୍ଷିତ I