କିଛି ଥିଲା

ଆଖି ମୋର ଆଖି ସାଥେ

ଅପଲକେ ମିଶିଥିଲା ,

ଆଖିରେ ବସିଛି ସିଏ

ନିଶ୍ଚେ କିଛି ହୋଇଥିଲା ।

ହେଲେ ... କାହିଁକି କେଜାଣି

ଆଖି ଆଖିର ଭେଟ ଆଜିବି ହୋଇନି ,

ଖାସ୍ ଆଖି ଆଇନାରେ ତାର ପ୍ରତିବିମ୍ବ

ସେ ଯେ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷ ଚନ୍ଦ୍ର ଥିଲା,

ଦୀପ ଧାରେ ଶିଖା ଥିଲା ପୁଣି ଅହରହ ଜଳୁଥିଲା । ୧।

ଶୁଣି ମୋର ସ୍ଵପ୍ନ ଗାଥା 

କେହି ପରା ହସିଥିଲା,

ଅହରହ ଝୁରୁଛି ମୁଁ

ନିଶ୍ଚେ ସିଏ ଜାଣିଥିଲା ।

ହେଲେ ... କାହିଁକି କେଜାଣି

ସ୍ଵପ୍ନପରୀ ମୋର ସ୍ଵପ୍ନ ଆଜି ବି ଭାଙ୍ଗିନି,

ଖାସ୍ ତାକୁ ଝୁରିଝୁରି ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖା ମଣିଷର

ସେ ଯେ ସ୍ଵପ୍ନର ମାନସୀ ଥିଲା ,

ଉନ୍ମାଦକୁ ଦେଖିଥିଲା ପୁଣି ଚୁପଚାପ୍ ରହିଗଲା । ୨।

ଦେଖି ମୋର ପାଗଳାମି

କେହି ଜଣେ ହସିଥିଲା ,

ମୁଁ ପାଗଳ ହୋଇଛି ବୋଲି

ମୃଦୁ ହସି କହିଥିଲା ।

ହେଲେ ... କାହିଁକି କେଜାଣି

ସେ କି ପାଗଳୀଟେ ଅବା ଜାଣି ପାରିଲାନି ,

ଖାସ୍ ତାର ଅମିଳନ ଅତୃପ୍ତିରେ ସୁସ୍ଥ ମଣିଷଟେ

ସେ ଯେ ପାଗଳଟେ ହୋଇଥିଲା ,

ବିରହିତ ପ୍ରାଣ ଥିଲା ପୁଣି ଦୈବିକ କମ୍ପନ ଥିଲା ।୩।

ଆତ୍ମା ମୋର ଆତ୍ମା ସଂଗେ

ସଂପର୍କଟେ ବାନ୍ଧିଥିଲା ,

ପ୍ରାଣର ଗୁହାରୁ ଶୁଣିଛି

ଅବ୍ୟକ୍ତ ଝଙ୍କାର ଥିଲା ।

ହେଲେ ... କାହିଁକି କେଜାଣି

ହେଲେ ନିଖିଳ ଗୋପନ ସ୍ଵନ ଆଜି ବି ଶୁଭିନି,

ଖାସ୍ ତାରି ପାଇଁ ତ ଆତ୍ମା ବୀଣା ତାରେ

ସେ ଯେ ଆପଣାର ସ୍ଵନ ଥିଲା ,

ପଞ୍ଚମ ରାଗଟେ ଥିଲା ପୁଣି ଶ୍ରଦ୍ଧାର ମୁର୍ଚ୍ଛନା ଥିଲା ।୪।