ବୁଢ଼ୀ ଓ କୋଳି

ଏ ସନ ଗଛଟାରେ କୋଳି ବହେ ଫଳିଲା ,

ବୁଢ଼ୀ ଅନବରତ ନସର ପସର ହେଲା ,

ଦୁରୁ ଚାହିଁ ପାକୁଆ ପାଟିରେ ହସିଲା ,

ଯେତେ ଯାହା ହେଲେ ବି 

ଦି ଆଟିକା ଖଟା ପାଗିବାକୁ ମନେ ପାଞ୍ଚିଲା ,

ଏତିକି ପାଞ୍ଚିବାରେ ବି 

ବୁଢୀର ଶୁଖିଲା ଓଠ ଉପରେ

ନାଳ ମିଶା ଛାପ ମାଡ଼ି ଆସିଲା ,

ବୁଢ଼ୀ ସୁଡ କରୁ କରୁ ହସି ଦେଲା ।

ଏତେ କୋଳି କେଭେ ଦେଖି ନ ଥେଲା ,

କୋଳିରେ ଗଛ ବାହି ଓହଳି ପଡିଲା ,

ବୁଢ଼ୀ ମନେ ମନେ ସିନା ଖୁସି ହେଲା ,

ଡାଳ ନ ଭାଙ୍ଗୁ ବୋଲି ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରିଲା ।

କୋଳି ସବୁଜ ରଂଗ ଛାଡ଼ିଲା ,

ଟିକିଏ ହଳଦିଆ କମଳା ହେଲା ,

ବୁଢ଼ୀ ଆଉ ମାତ୍ର ହପ୍ତେ କୁ ଜଗି ବସିଲା ,

ନସ ପାଚୁ ବୋଲି କହିଲା ।

ଅଦିନିଆ ଲଘୁଚାପ ଘନେଇ ଆସିଲା ,

ଶୀତ ଦିନଟାରେ ବର୍ଷା ହେଲା ,

ସୁ ସୁ କରି କେଡେ ଜୋର ପବନ ବହିଲା ,

କଞ୍ଚା , ଦର କଞ୍ଚା , ପାଚିଲା କୋଳି ଝଡିଲା ,

ଗଛ ଡାହି ଭାଙ୍ଗି ବି ପଡ଼ିଲା ,

ଅନ୍ଧାରରେ ବୁଢ଼ୀ ଜାକି ଜୁକି ହୋଇ ଥିଲା ,

ଜାଡରେ କିଏ ବା ଆସିବ ଭାବିଲା !

ରାତି ପାହୁ ଚିନ୍ତି ବୁଢ଼ୀ ଶୋଇଲା ।

ତହିଁ ଆରଦିନ ସକାଳ ହେଲା ,

ତଥାପି ପାଗଟା ସେଇଆ ଥିଲା ,

ଗାଣ୍ଡୁଆ ମୁଣ୍ଡାଇ ବୁଢ଼ୀ ଖଳାକୁ ଗଲା ,

ଯାହା ଦେଖିଲା , ବୁଢୀ ଥରି ଉଠିଲା ।

କୁଣ୍ଡା ଝରା ବରଷାକୁ ପାଗ ସେ କେହଲା 

ବୁଢୀର ଆଖିରୁ ଧାରେ ଲୁହ ବୋହିଗଲା ।

ଭରା ଗଛଟିରେ ଆଉ କୋଳିଟେ ନ ଥିଲା

ପବନରେ ପ୍ରାୟେ କୋଳି ଝଡି ପଡ଼ିଥିଲା ।

କୋଳି ବାହି ଭାଙ୍ଗି ତଳେ ଶୋଇଥିଲା ,

କେଜାଣି କିଏ ସେ ନଜର କଲା ,

ଚୋରି କରି କୋଳି ତକ କିଏ ନେଇ ଗଲା !

ଏହା ଦେଖି ବୁଢ଼ୀ ଦେହ ନ ସହିଲା ,

ଗାଣ୍ଡୁଆ ଥୋଇଲା , ଟାଙ୍ଗିଆ ଆଣିଲା ,

ଝିପି ଝିପି ବରଷାରେ ଦେହଥରା ପାଗରେ

ବୁଢୀ ଦିହରେ ରାଗ ତମ ତମ ଉଷୁମ ଥିଲା ।

ନିଶୁଣିଟେ କୋଳି ଗଛରେ ଡେରିଲା ,

ଗୋଟି ଗୋଟି କୋଳି ଡାଳ ପଦା କଲା ।

ଶେଷରେ କେବଳ ଗଣ୍ଡିଟା ରହିଲା ,

ବୁଢୀକୁ ହାଣିବାକୁ ଦି ଦିନ ଲାଗିଲା ।

ତିନି ଦିନ ପରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦେଖା ଦେଲା ,

ଡହ ଡହ କମ୍ପେ ବୁଢ଼ୀ ବିଛଣା ଧଇଲା ,

ଭଲ ମନ୍ଦେ ଦେଖିଲା ବାଲା

ସତୁ ମା ଖୁଡୀ ଦଉଡି ଆଇଲା ,

ହାତ , ଗୋଡ଼ , ମୁଣ୍ଡ ଆଉଁସି ଦେଲା ,

ଏତେ ହିନସ୍ତା କ'ଣ ଦରକାର ଥିଲା ,

ସତୁ ମା ଖୁଡୀ ପଚାରି ବୁଝିଲା ।

ବୁଢ଼ୀ ସତୁ ମା ଖୁଡୀଠୁ ମୁହଁ ଫେରିଲା ,

କାନ୍ଥ ଆଡେ ଅନାଇ କହିଲା ,

ବାଡି ପଡେ କଣ୍ଟା ଗଛ ଥିଲା

ମୋ ଗ୍ରହ ଖରାପ ପଡୁଥିଲା ।