ଏତିକି ଯଥେଷ୍ଟ

ଏ ଯାଏଁ ପ୍ରତୀକ୍ଷା ଖାଲି 

ହେଲେ ନିଃସ୍ତବ୍ଦ ଏ ରାସ୍ତା ,

କାନ ଡେରି ସମୟର

ଟିକ୍ ଟିକ୍ ଧ୍ଵନିର ଉହାଡେ ,

ଶୁଣିଲେ ଶୁଭୁଛି ଝାପସା

ପାଉଁଜିର ସୁର ...

ଏକଦମ ଶୁଭୁଅଛି ଝାପସା ... ।

ଏବେ ବି କାହିଁକି ଲାଗେ

ଅଛ ବହୁ ଦୂରେ ...

ପାଦ ଗଣି ଗଣି ତୁମେ

ଆସୁଛ କି ଧୀରେ ।

ବାସ୍ ... ତୁମେ ଆସୁଛ

ଏତିକି ଯଥେଷ୍ଟ ...

କରିପାରେ ପ୍ରତୀକ୍ଷା ମୁଁ

ଦୀର୍ଘ କାଳ , 

ଶେଷ ନିଃଶ୍ୱାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ,

ବାସ୍ ... ତୁମେ ଆସୁଛ

ଏତିକି ଯଥେଷ୍ଟ ।

  

    ***