ମୃତ୍ୟୁ

ମୃତ୍ୟୁ ତୁମେ ସତ୍ୟ ନା !

ତେବେ ତୁମେ ମୋତେ 

କୋଳେଇ ନିଅ , ଆପଣାର କର ।

ଅସତ୍ଯର କାରାରୁଦ୍ଧ

ଅହରହ ରୁଦ୍ଧତାରୁ ମୁକ୍ତ କର ।

ମୃତ୍ୟୁ ତୁମେ ଏମିତିକା ସତ୍ୟ ଯେ !

ଜୀବନରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ

ନିରୁଦ୍ଦିଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଆନ୍ତି ପ୍ରଶ୍ନ ମାନେ ।

ମୋତେ ମୁକ୍ତି ଦିଅ

ନିରୁଦ୍ଦିଷ୍ଟ ହୋଇଯିବି ମୁଁ

ଆଉ ନିରୁଦ୍ଦିଷ୍ଟ ହୋଇଯିବେ

ମୋ ସଂଲଗ୍ନ ପ୍ରଶ୍ନ ମାନେ ।

ମୃତ୍ୟୁ ସତ୍ୟ ମାନେ ବିଭିଷିକା !

ତୁମେ କ'ଣ ଠିକ୍ 

ବିଭିଷିକାର ଅପରୂପ !

ସବୁ ପରେ ଚଞ୍ଚଳ ଟା ନିଶ୍ଚଳ

ଖାଁଖାଁ ପୁରା ଶାନ୍ତି ସ୍ତୁପ ।

ସତ୍ଯ କ'ଣ ପ୍ରହରୀଟିଏ !

ନିରବରେ ଜଗିଥାଏ    

ଆଉ ଜଗି ବସିଥାଏ ।

ଠିକ୍ ଏ ମୃତ୍ୟୁ ପରି

ଏପାଖେ ସେ ପାଖେ

ବିନା ପଲକରେ ଚାହିଁଥାଏ ।