ଝଡ଼ ତୁମେ ଆସ

ଆକାଶରେ ଝଡ଼ ଆସେ ,

କେବେ କେବେ ଧୂଳି ଝଡ଼

ଯାହା ଅଦୃଶ୍ୟ କରିଦିଏ

ଆଖପାଖର ଆପଣାଙ୍କୁ ,

କେବେ କେବେ କଳା ମେଘି ଝଡ଼

ଯାହା ନିବୁଜ କରିଦିଏ

ଆପଣା ଛାତରେ ଆପଣାକୁ ।

କେଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତର ସେ ଝଡ଼ ...

ଆଶା ବନ୍ଧା ସମୟକୁ

ଦୀର୍ଘ ସିନା କରିଦିଏ ,

ହେଲେ ... କାହିଁକି , ପୁଣି ଥରେ

ସଂଚରି ଯାଆନ୍ତି ଆଶା ,

କୋଣରେ ଠେଲି ହୋଇ

ରହିଥିବା ବିଶ୍ଵାସ ଟିକକ ସାଥେ ,

ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇ ଉଠେ ...

କ'ଣ ଚାଖିବାକୁ ଜୀବନର

ଆହୁରି ଆହୁରି ସ୍ଵାଦ !

ସମୟର ଲହରୀ କାଟୁ କାଟୁ

ନୀଳ ବର୍ଣ୍ଣ ଲହରୀରେ ...

କେତେ ରାଗ ଆଉ ବାଗ ,

କିଏ କୂଳକୁ ଠେଲି ଦିଏ ତ

କିଏ ପୁଣି ଠେଲି ନିଏ କୂଳରୁ ।

ସୁଖରେ ହସେ , ଦୁଃଖରେ କାନ୍ଦେ

ଚୁପ୍ ରହେ ଅଭିମାନରେ ,

ମୋହର ଲହରୀରେ ଭାସେ

ଆସକ୍ତିର ଭଉଁରୀରେ ବୁଡି ଯାଏ ,

ଇତିହାସ ରଚିବାର ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖେ

ପୁଣି କେବେ ଆତ୍ମାକୁ କଳଙ୍କିତ କରିଦିଏ ।

ଜୀବନକୁ ଭାବେ ଅଭିଶପ୍ତ

ପୁଣି ଭାବେ ଅମୃତ ମୟ ,

ଦୁଇ ଆଖିରେ ଦେଖେ

ବିଶୃଙ୍ଖଳ ଚିତ୍ର ଆଉ ଚରିତ୍ର

ପୁଣି ସ୍ନେହ , ପ୍ରେମରେ ଭରି ଯାଇ

ଦେଖେ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ରୂପ ।

ଆତ୍ମ ବିଶ୍ବାସର ଅମୃତ

କେଉଁଠୁ କେଜାଣି ପାଏ !

ଚଳୁଟିଏ ପିଇବାର ଅନୁଭବ କରେ

ଗୋଟିଏ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ... ଗୋଟିଏ ଶ୍ଵାସରେ ।

ବାସ୍ ... ସିକ୍ତ , ରକ୍ତାକ୍ତ ଅନୁଭୂତି

ସାର୍ବଜନୀନ ସତ୍ୟର କରେ ଆବିଷ୍କାର ,

ଜୀବନର ଅନ୍ତର୍ଲିପି

ସଂଗ୍ରାମର ନିରବ ସାଧନା ।

ଝଡ଼... ତୁମେ ଆସ ଆସୁଥାଅ

ଧୂଳିର ଅବା କଳା ମେଘର ,

ଆତ୍ମ ଶକ୍ତିର ମହାମନ୍ତ୍ର

ନିଜ ଭିତରେ ନିଜକୁ ଏକଜୁଟ କରିଛି

ଜୀବନକୁ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟମୟ କରିବାର

ନୂତନ ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଇଛି ,

ଭଗ୍ନ , ବିଲୁପ୍ତ ସ୍ଵପ୍ନର ସମାଧି ଉପରେ

ନବ ସ୍ତୁପ ଗଢିବାର ଉନ୍ମାଦ ଭରିଛି ,

ବିନା ପାର୍ଥିବତାର ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ଯ ଆଶାରେ

ଝଡ଼ ... ତୁମେ ଆସ ଆସୁଥାଅ ।