ଫଗୁଣର ଅଭିସାର

ବସୁନ୍ଧରା ପୃଷ୍ଠେ ଭବ୍ୟ ସମାରୋହ 

ବସନ୍ତର ଆଗମନେ,

ସବୁଜ ବନାନୀ ନବ ପଲ୍ଲବିତ 

ମଧୁସିକ୍ତ ସମ୍ମୋହନେ ।

କୋକିଳ କୂଜନ ଶୁଭେ ଆମ୍ବ୍ର କୁଂଜେ

ସୁବାସିତ ପୁଷ୍ପପୁର ,

ମୁଗ୍ଧ ମୂର୍ଚ୍ଛନାରେ ପୁଲକିତ ଅଙ୍ଗ

ଝଂକୃତ ପ୍ରୀତିର ସ୍ବର ।

ମୁଠା ମୁଠା ସ୍ବପ୍ନ ନବ ଉଚ୍ଛ୍ବାସରେ

ଫୁଲର ଦୋଳିରେ ଝୁଲେ,

ପାର୍ବଣର ରେଣୁ ଝରେ ଝରଝର 

ବାସ୍ନାୟିତ ଅବହେଳେ ।

ପ୍ରୀତିର ଦୀପାଳି ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବମୁଖୀ ଜଳେ

ଆକାଶକୁ ଛୁଏଁ ଜ୍ୟୋତି,

ଜ୍ୟୋସ୍ନା ବିଧୌତ ରାତ୍ରିର ପ୍ରହର

ଗାଏ ମିଳନର ଗୀତି ।

ହୃଦୟର ସୂକ୍ଷ୍ମ ଚିତ୍ରପଟ ପରେ

ଦୃଶ୍ୟ କାମନାର ଛବି ,

ରଙ୍ଗ ଅବିରର କମନୀୟ ସ୍ପର୍ଶେ 

ଝଲମଲ ଅସ୍ତରବି ।

ପ୍ରେମ ଉପବନେ ମଧୁପ ଗୁଂଜନ

ମନ ପ୍ରାଣ ନିଏ ମୋହି,

କଳ କଳ ବହେ ପ୍ରୀତି ଫଲ୍ଗୁଧାର

ନୀଳ ଓଠ ଯାଏ ଛୁଇଁ ।

ଆରକ୍ତ କପାଳେ ଉଙ୍କି ମାରେ ସିକ୍ତ 

ଚନ୍ଦନର ସ୍ନିଗ୍ଧ ଗାର,

ମହମହ ବାସେ ନୀଳ ଉପତ୍ୟକା 

ଢଳ ଢଳ ସ୍ବପ୍ନପୁର ।

ପ୍ରୀତି ସାଗରର ଉର୍ମିମାଳା ଛୁଏଁ 

ହୃଦୟର ବେଳାଭୂଇଁ, 

ଫଗୁଣର ନୀଳ ଅଭିସାର ଖୋଜେ

ଗୋଲାପ ବଣର ଛାଇ ।