ଜାଗ ଉତ୍କଳିତ

ଜାଗ ଉତ୍କଳିତ ହେ କଳିଙ୍ଗ ସୁତ

     କର ବାରେ ନିଦ୍ରାଭଙ୍ଗ 

ଚାହାଁ ଚାହାଁ ଥରେ ଜ୍ବାଳାରେ ଜ୍ବଳିତ

     ଜନନୀର ପ୍ରତି ଅଙ୍ଗ ।

ବାହୁଡି ଚାହାଁରେ  ଗତ ଗୌରବକୁ 

     ଅଇଶ୍ବର୍ଯ୍ଯେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣା

ଘନ ବୃକ୍ଷରାଜି   ସବୁଜିମା ତା'ର

      ଶୃଙ୍ଗାରିଣୀ ନୀଳବର୍ଣ୍ଣା  ।

ଦ୍ରୁମଲତା ଅଙ୍ଗେ  ସମୀରଣ ସ୍ପର୍ଶେ

      ଦୋଳାୟିତ ପୁଷ୍ପରାଜି

ରତୀଚ୍ଛା ଭଅଁର  ଅଣୁ ସମ ପ୍ରାୟ 

      ହରନ୍ତି କୋଳେ ବିରାଜି  ।

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟେ ସଂପଦା  ବିଭୂଷିତା,ସଦ୍ମା

      କବି ତୁଣ୍ଡେ ଜୟତୂରୀ

ଯାସା ଉନ୍ମାଦନେ   ଡୁବଇ ଭାବୁକ

       ଅସୁମାରୀ ସ୍ବପ୍ନ ଭରି  ।

ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ ଗମେ   ସ୍ରୋତ ମନ୍ଦାକିନୀ

      ଗିରିପଥ ବୁକୁ ଫେଡି 

ସୃଷ୍ଟି ଆଦ୍ଯ କାଳୁ   ପର ହିତ କାର୍ଯ୍ଯେ

       ଦେଇଛି ସବୁ ଉଜାଡି  ।

ପୂତ ପୟୋଧୀର   ଧୌତନେ ବିଗତେ

       ପୁଲକେ ସାରା ଜଗତ

ଶ୍ରୀହୀନ ଶ୍ରୀହୀନ  ବାଜୁଛି ନାଗରା

        ନ ହୁଏ କି କର୍ଣ୍ଣପାତ  ।

ଗିରି ଅରଣ୍ଯାନୀ  ଧୂସରିତ ଆଜି

     ଦଣ୍ଡାୟନ ଅଟ୍ଟାଳିକା

କୁଢ ଆବର୍ଜନା  ଶୈଳକଳ୍ପ ପ୍ରାୟ 

     ବାସହୀନ ଉତ୍କଳିକା ।

ବକ୍ଷ ନୀର ପାଇ ବଢିଲା ବିହଙ୍ଗ

      ହୋଇଲା ଆହାର ହୀନ

ଭ୍ରମି ଭ୍ରମି ଦୃଶ୍ଯ କର ତୁ ଦର୍ଶନ 

       ପୂର୍ଣ୍ଣା ଆଜି କୋଳଶୂନ୍ଯ  ।

ଝର ସ୍ରୋତସ୍ବିନୀ  ବକ୍ଷରେ ରୁଧିର

      ବିଲୁପ୍ତ ମଧୁ ରାଗିଣୀ

ନିଷ୍ଫଳ ଆଶାର  ଛନ୍ଦଣିରେ ଛନ୍ଦି 

       ଆଶାୟୀ ମୁକ୍ତି କାମିନୀ  । 

ଶ୍ଯାମଳୀ ମୋହିନୀ  ମାର୍ମିକ ଅକ୍ଷତା

       ସନ୍ତାନର ଉପେକ୍ଷାରେ

ବଞ୍ଚିବା ପ୍ରତ୍ଯାଶୀ   ଶତତ ପ୍ରୟାସୀ

       ସମୟର ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ  ।

ଅଶ୍ରୁଳ ନୟନେ କରୁଣ ରୋଦନ

       ଶୁଭୁଛି ଲକ୍ଷ ଯୋଜନ

ଯୋଡା କରେ ବାର୍ତ୍ତା  ବନ୍ଧୁ ଉତ୍କଳିତ 

        ବୁଝ ହେ ମାତୃ ପୀଡନ  ।