ଗୋଲାପ ଲୋ

ଦିଘଡିର ଏଇ ଜୀବନ ଯାତ୍ରା ଲୋ

କାହିଁ କରୁ ଏତେ ଅଭିମାନ 

ବେରଙ୍ଗର ତୋର କୋମଳ ତନୁରେ

ଖେଳୁଥାଏ ଭରା ଯଉବନ ।

କାରଣ ତାରଣ ଜୀବନ ଯୌବନ ଲୋ

ନିୟତିର ଲୀଳାଖେଳା ଘର

କାହା ପାଇଁ ଏଠି କିଏ ଜନମ ଲୋ

ତୋ ପାଇଁ ମତୁଆଲା ଭଅଁର ।

କହ ତୁ କାହିଁକି ଭରିଛୁ ଦେହରେ

ଅତଳତାଳ କଣ୍ଟାର ବନ ।

ସାଇତା ଦରବ ନ ଲାଗେ କାର୍ଯ୍ୟରେ 

ରହିବକି ଆଉ ତାର ମାନ

ଯଉବନ ବେଳେ ନ ପାଇଲୁ ଯଦିଲୋ

ମନ ମଣିଷର ଟିକେ ଦହନ 

କହ ଲୋ ଚିତ୍ରିଣୀ ତୁ ମନମୋହିନୀ

କେମିତି ଲଭିବୁ ଏ ଜୀବନ ।