ଭୂଲ ନାହିଁ ମୋ କାହାଣୀ

 ଭୂଲନାହିଁ ମୋ କାହାଣୀ (ଶିଶୁ କବିତା)

ରକ୍ତ ନ ଝରୁ ପଛେ ଦେହରୁ ମୋର

    ଲାଗଇ ଆଘାତ ମୋତେ 

ଚାଲି ପାରେନା କି କଥା ବି କହେନା

    କେମିତି ଜାଣିବ ସତେ ।

ଛୋଟ ବୀଜଟିରୁ ମହାଦ୍ରୁମ ହୁଏ

    ଜାଣନା ତୁମେ ବି କେହି

କେତେ ଯେ ଖରା ବରଷା କାକର 

   ସହି ଯାଉଅଛି ମୁହିଁ     ।

ନାନା ରଂଗ ଫୁଲ ଫୁଟଇ ମୋ ଦେହେ

    ବଣ ବିଲ ଉପବନେ

ଅବସାଦ ତୁମ ଦୂର କରିନିଏ

     ଖୁସି ଭରିଦେଇ ମନେ  ।

ମୋ ଡାଳର ଯେତେ ସବୁଜ ପତର

    ପଥିକକୁ ଛାଇ ଦିଏ

ବିଷାକ୍ତ ବାୟୁକୁ ଶୋଷଣ କରିକି 

    ଅମ୍ଳଜାନ ମୁଁ ଯୋଗାଏ ।

ନାଲି ହଳଦିଆ ଝୁଲଇ ମୋ ଦେହେ

     ସୁଆଦିଆ ମିଠା ଫଳ

ଅତି ସରାଗରେ ତୋଳି ନଉଅଛ

     ଖାଇଲେ ବଢୁଛି ବଳ ।

ମୋର ଚେର ଦେଇ ଜଳ ଶୋଷି ନେଇ

     ଆକାଶକୁ ଛାଡିଦିଏ

ଯେତେ ସବୁ ଜଳ ମେଘ ହୋଇ ସେଠି

     ପୁଣି ବରଷି ଯାଏ ।

ଶେଷ କଥାଟି ମୋ ଶୁଣ ମନ ନେଇ

    ଔଷଧ ଗୁଣଟି ମୋର

ଫୁଲ ଫଳ ଅବା ପତର ଚେରରେ

     ରହିଥାଏ ଭରପୁର ।

ବଞ୍ଚି ଥାଉ ଥାଉ ସଉଖୀନ ପାଇଁ 

   ଦଉଅଛ ମୋତେ ହାଣି

ଗୁହାରି କରୁଛି ଭୂଲ ନାହିଁ ଜମା

    ମୋ ଉପକାର କାହାଣୀ ।