ଏକାକୀ ଜୀବନେ

ଘୋଟି ଯାଉଅଛି ଘୋର ଅନ୍ଧକାର

ମଣିଷ ତ ଅସହାୟ

ମାଡି ବସୁଅଛି ରୋଗ ମହାମାରୀ

ମାନୁନି ଔଷଧ ବୈଦ୍ୟ ।

ଗୃହବନ୍ଦୀ ଆଜି ପ୍ରତିଟି ଜୀବନ

ମଣିଷଟି ଅସହାୟ

ମରଣ ସହିତ କରୁଛି ସ°ଗ୍ରାମ

ଆତଙ୍କିତ ଅହରହ ।

ଧନ ଜନ ବନ୍ଧୁ ଆତ୍ମିୟସ୍ୱଜନ

ସ୍ୱକୁଟୁମ୍ବ ପରିବାର

ଛିଣ୍ଡି ଯାଉଅଛି ସମ୍ବନ୍ଧ ସମ୍ପର୍କ

କେହି ନୁହେଁ ଆପଣାର ।

ଫେରି ପାରୁନାହିଁ ଯୁବକ ଶ୍ରମିକ

ଅକାଳେ ମରୁଛି ରୋଗେ

ଥରାଉଛି ହୃଦ ବିକଳ କ୍ରନ୍ଦନ

ପ୍ରତି ପୁର ଘରୁ ଶୁଭେ ।

ଲିଭୁ ନାହିଁ ନିଆଁ ଶ୍ମଶାନ ଯୂଇରେ

ଜଳୁଅଛି ଦିନରାତି

ସଢୁଛି ବୈଧବ୍ୟେ ନବ ବିବାହିତା

ଫେରୁ ନାହିଁ ଯୁବା ପତି ।

ବୃଦ୍ଧ ମାତାପିତା ପୁତ୍ରକୁ ହରାଇ

ଆଖିରୁ ଝରାନ୍ତି ଲୁହ

ମହା ବିନାଶର ବିଧ୍ୱ°ସକୁ ଦେଖି

ମନରେ ଉଠୁଛି କୋହ ।

ସାହାହୀନ ଆଜି ବିଚରା ମଣିଷ

କପାଳରେ ଦେଇ ହାତ

ଏକାକୀ ଜୀବନେ ଡାକେ ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି

ରକ୍ଷାକର ଜଗନ୍ନାଥ ।