ବେଳ ସନ୍ଧିକ୍ଷଣ

ହଜିତ ଯାଉଛି ଆମ ପିଲାବେଳ

ହସଖୁସି ସୁଖ ଦିନ

ଛଡାଇ ନେଉଛି ନିଷ୍ଠୁର ସମୟ

ସରସ ସରଳ ପଣ ।

ସସାଗରା ଧରା ହୁଏ ରସହୀନ

ଗନ୍ଧବାସ ଗୁଣ ହୀନ

ଯନ୍ତ୍ର ଦାସ ହୋଇ ଜୀଉଛି ମଣିଷ

ଜଳର ବିହୁନେ ମୀନ ।

ଚାଲେ ସରସର ଗାଡି ଓ ମଟର

ରକେଟ ରେଳ ଇଞ୍ଜିନି

ବ୍ଯାପେ ପ୍ରଦୂଷଣ ଜଳସ୍ଥଳ ନଭେ

ସବୁଜିମା ହୁଏ ହାନି ।

ଅତି ଆଧୁନିକ ମଣିଷ ତଟସ୍ଥ 

ମାଡି ଆସେ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ

ହିମ ମେରୁ ଶିଖେ ତରଳେ ବରଫ

ରୋଗ ମାରାତ୍ମକ ଭୟ ।

ବୃଦ୍ଧି ପାଏ ହିଂସା ଅସତ୍ଯ ଅନ୍ଯାୟ

ବ୍ଯଭୀଚାର ଦୁରାଚାର

ପ୍ରଲୁବ୍ଧ ମଣିଷ ପାଲଟେ ରାକ୍ଷସ

ମଦମତ୍ତ ଯୁଦ୍ଧଖୋର ।

ବିକାଶ ନାମରେ ଚାଲଇ ବିନାଶ

ଅବିରତ ବିନିର୍ମାଣ

ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ ନର ପଶୁପକ୍ଷୀ

ଅସହାୟ ବାସହୀନ ।

ବୋଲାଏ ମଣିଷ ନିଜକୁ ବିବେକୀ

ଜ୍ଞାନବାନ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜୀବ

ସ୍ବାର୍ଥେ ଅନ୍ଧ ହୋଇ କରେ ଅବିଚାର

ଭୋଗେ ଐଶ୍ବର୍ଯ୍ଯ ବୈଭବ ।

ଏ ଘୋର ସଙ୍କଟ ବେଳ ସନ୍ଧିକ୍ଷଣ

ହୁଅ ସର୍ବେ ସାବଧାନ

ବେଳ ଥାଉଁ ସାଧୁ ଖଟାଅ ବିବେକ

ସୁଉଦ୍ଯମ ସଂରକ୍ଷଣ ।

ହରାଉଛି ଆମ ଧରଣୀ ବସୁଧା

ପ୍ରାକୃତିକ ଭାରସାମ୍ଯ 

ନିବୃତ୍ତ ନହେଲେ ବିନାଶ ଅକାର୍ଯ୍ଯୁ

ହେବ ଧନଜନ କ୍ଷୟ ।