ଅକ୍ଷୟ କୁମାର ବଧ

ରାଗ - ଧନାଶ୍ରୀ,

ସୈନ୍ୟ ବଳ ସାଥେ ପାଞ୍ଚ ସେନାପତି ସମରେ ହୋଇଲେ ହତ

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଯମ ପୁରକୁ ପେଶିଲା ଏକା ବୀର ହନୁମନ୍ତ ।

ରାବଣ କ୍ରୋଧ ତୀବ୍ର , ଅଗ୍ରତରେ ଚାହିଁ ନିଜ ପୁତ୍ର । ୧

ଅକ୍ଷୟ କୁମାରେ କହେ ତୁରିତରେ ଯାଅ ତୁ କର ସମର

ବାନ୍ଧି ଅବା ମାରି ମୋ ନିକଟେ ଆଣି ପହଞ୍ଚାଅ ସେ ବାନର ।

ଚତୁରଙ୍ଗ ବାହିନୀ , ଯାଅରେ କୁମର ସଙ୍ଗେ ଘେନି ।୨

ସାରଥି ତୁରିତ ସଜ କରି ରଥ ହୋଇ ଗଲା ଉପସ୍ଥିତ

ମଣିରତ୍ନ ବିଭୂଷିତ ଫର ଫର ହୋଇ ଶୀର୍ଷ ଉଡେ ନେତ 

ହେମମୟୀ ସେ ରଥେ , ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ରୌପ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ରର।ଜେ ନିତ୍ୟେ । ୩

ଅଷ୍ଟ ତୁରଙ୍ଗମ ଯୋଚା ସେ ସ୍ୟନ୍ଦନ ଗତି ସମୀରଣ ସମ

ଉଗ୍ର ତପ କରି ପ୍ରାପ୍ତ ତାହା କରି ଥିଲା ରାବଣ ନନ୍ଦନ ।

ମେଦିନୀ କମ୍ପାଇଣ , ପ୍ରବେଶ ହେଲେ ଅଶୋକ ବନ । ୪

ସେନା ଚତୁରଙ୍ଗ ହୋଇ ତାର ସଙ୍ଗ ଆରମ୍ଭିଲେ ରଣ ରଙ୍ଗ

ଅପଯ୍ୟ।ପ୍ତ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ବାଣକୁ ବିନ୍ଧିଣ ରଙ୍ଗ କଲେ ହନୁଅଙ୍ଗ ।

ଦନୁଜ ସେ ସକଳେ , କ୍ରୋଧେ ଲୌହ ସ୍ତମ୍ଭ ଧରି କରେ । ୫

ହନୁ ଚକ୍ରା କାରେ ବୁଲାଇ ପିଟଇ ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କ ଉପରେ

ସୈନ୍ୟ ହତ ଦେଖି , ନାରାଚକୁ ଯୋଖି ଅକ୍ଷୟ ପ୍ରହାର 

କରେ ।

ପୀଡା ପାଇ ସେ ହନୁ , ଶୂନ୍ୟେ ବିକ୍ରମିଲା ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ । ୬

ଚରଣ ପ୍ରହାରି ରଥ ଚୂର୍ଣ୍ଣ କରି ଧରିଲା ଅକ୍ଷୟ ପଦ

ଶୂନ୍ୟରେ ବୁଲାଇ ସହସ୍ରେକ ବାର ଫିଙ୍ଗିଲା କରି ଶବଦ ।

ଛେଚି ମକଚି ହୋଇ , ଶବଟି ତା' ର ପଡ଼ିଲା ଯାଇ । ୭

ତେଜିଦେଲା ପ୍ରାଣ , ଅକ୍ଷୟ ତକ୍ଷଣ , ହନୁର ଶୂନ୍ୟ ପ୍ରହାରେ

ସେହି , ମହାବୀର ମରଣରେ ସୁର , ହନୁକୁ ପ୍ରଶଂସା କଲେ ।

ଶିରେ ବର୍ଷିଲେ ଫୁଲ , ପଳାଇ ଗଲେ ଦନୁଜ ପଲ । ୮

ଭୟରେ ପଳାଇ ଆସିଲେ ସେ ସବୁ ସୈନ ଚତୁରଙ୍ଗ ବଳ

ବାର୍ତ୍ତା ଦେବା ପାଇଁ ରାବଣ ଅଗ୍ରତେ ଧାଇଁଲେ ସର୍ବେ ଚଞ୍ଚଳ ।

ପୁତ୍ର ଅକ୍ଷୟ ହତ , ଅତିଶୟ କ୍ରୋଧରେ ଚକିତ । ୯