ଆତ୍ମନେପଦୀ

ଅନ୍ତର ଭିତରେ ବାସ ସ୍ଥାନ

କେବେ ସୁପ୍ତ କେବେ ଉଦ୍ଦୀପନ

ଅନନ୍ତ ଅସୀମ ଆକାର

 ନିର୍ମଳ ଶୁଦ୍ଧ ଅକ୍ଷର

 ସାକ୍ଷର ସେ ନିର୍ବିକାର ।

ସୂକ୍ଷ୍ମ ରେଣୁ ରୂପେ ପ୍ରକାଶିତ

ସେ ହିଁ ମିଛ ସେ ହିଁ ସତ

ତାର ଅନୁମତି ବିନା ପରିଚାଳିତ

ହେବା ଅସମ୍ଭବ ......

ଜୀବ ଜନ୍ତୁ ହେଉ କିବା ଈଶ୍ଵର

ସଭିଏଁ ତାର ଦାସ କିଙ୍କର ।

ନାହିଁ ତା'ର ଆଲୟ ବିଲୟ 

ସର୍ବଦା ସେ ଚିର ଅମର 

ଆତ୍ମ କୁଶଳେ ମଙ୍ଗଳ ବାଇଦ

ଅହରହ ନୃତ୍ୟ କରେ,

ବାଜି ଉଠେ ଶୁଭ ଶଂଖ ଧ୍ୱନି

ଏଇ ଆତ୍ମର କାହାଣୀ ।

ନିମିଷକେ କାଶୀ ବୃନ୍ଦାବନ ଧାମ

ଦର୍ଶନେ ପବିତ୍ର ନୟନ

ଆତ୍ମ ସଦଗ୍ ତି ଗୁଢ ରହସ୍ୟ

ଭେଦ ଜ୍ଞାନରେ ହତାସ

 ଆତ୍ମ ଖୋଜି ବୁଲେ ନୂଆ ଘଟ

କରିବାକୁ ଭବିଷ୍ୟ ବୀଜ ରୋପନ ।

ଭିନ୍ନ ତାର ଚିନ୍ତାଧାରା

କେବେ କଳା କେବେ ତୋରା

ଆତ୍ମ ଦିଏ ମନୋବଳ

ପୁଣି ଭାଙ୍ଗେ ଥଳ କୁଳ

ବୁଝେନା ସୁରା, ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭରା ।

ଟାଣି ଆଣେ ଅଭିଳାଷା

ଏହି ଆତ୍ମ ପରିଭାଷା

ହୁଏ ନାଁ ସେ ଦଗ୍ଧୀଭୂତ

ପୟ ଅନଳେ ନାହିଁ ମୃତ

ସର୍ବଦା ଗତିଶୀଳ ମୃଗତୃଷ୍ଣା ।

ବଡିମାରେ ଲଗାଅ ଅଙ୍କୁଶ

ନଚେତ୍ ସନମାନ ଶେଷ

ଆତ୍ମ ସ୍ତମ୍ଭ ଜୀବନେ ମହତ୍ବ

ଆତ୍ମ ହିଁ ଆମର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଇଜ୍ଜତ ।