સતત

બીજાનું સારું જોઈ એ બફાય સતત,

પડતાં જોઈને એ મલકાય સતત,

ઈશારો થતાં તો આંખો મીંચીને દોડે,

આડા-અવળા રોજ ભટકાય સતત,

વસવસો એનો રાખીને શું કરવું ?

પંચાતી ટોળીમાં યાદ કરાય સતત,

એની હાજરીમાં બોલતાં રાખવું ધ્યાન,

બીજે જઈ ચમચો બની જાય સતત,

‘સાગર’ ક્યાંય જવામાં રાખે નહિ બાકી,

બલાઓ વચ્ચે એ ફંગોળાય સતત.