સરદારનું ગીત - ૪

વિદ્યાર્થીનેતા

એ નડિયાદની શાળામાં, બાળનેતા બનેલ રે;

એક બાળકનો દંડ, ત્યાં સાહેબે કરેલ રે,

વલ્લભને ગમે નૈ આ, પડાવી હડતાલ રે;

રખાવી બંધ શાળાને, ચાલી સચોટ ચાલ રે,

હેડમાસ્તર આ જાણી, વાપરે છે કુનેહ રે;

શાંતિથી સમજાવીને, દૂર કર્યો કલેહ રે,

એક શિક્ષક વેપારી, જેથી વેપાર થાય રે;

કાગળ આદિ પોતાના, લેવા ફર્જ પડાય રે,

આવી સાહેબની ધાક, નેતાથી ન સહાય રે;

બહિષ્કાર કરી એનો, એને ભાન કરાય રે,

સા’બ એક મહાનંદ, ચૂંટણીમાં રહેલ રે;

દેસાઈ એક તેઓના, હરીફ છે બનેલ રે,

હારું તો મૂછ મૂંડાવું, એવું છે અભિમાન રે;

પોકાર સાંભળી એવો, થ્યો વલ્લભ સભાન રે,

મિત્રો સાથે મળી તેણે, કર્યું સજ્જડ કામ રે;

દેસાઈ હારતાં આજે, લૈ ગયા સૌ હજામ રે,

વલ્લભે તો બરોડામાં, પરાક્રમ કરેલ રે;

એ છોટાલાલ સાહેબ, ખૂબ છકી ગયેલ રે,

વર્ગમાં ગુજરાતીના, છોડી સંસ્કૃત જાય રે;

આ છોટાલાલથી એનો, ભેદભાવ રખાય રે,

વલ્લભ ગુજરાતીમાં, મૂકી સંસ્કૃત જાય રે;

ને છોટાલાલથી આવું, કેમ કરી સહાય રે,

વલ્લભને કહે તેઓ, હે ! પુરુષ મહાન રે;

રહે નૈ ગુજરાતીનું, છોડી સંસ્કૃત ભાન રે,

કહે વલ્લભ તો કોને, આપથી શિખવાત રે;

જો અમારા બધાથી જ, સંસ્કૃતને રખાત રે,

સાહેબ ખૂબ ગુસ્સે થ્યા, એકુનો દંડ થાય રે;

આવો અન્યાયનો દંડ, તેનાથી ન સહાય રે,

**

આચાર્ય બાજુ મોકલ્યો, ભાવિ અડગ વીરને;

આચાર્ય પારખે એના, કેળવાયેલ હીરને.

 (ક્રમશ:)