પાંદડું

પાંદડું ત્યાં ધૂળને જો લૂછતું હતું,

વૃક્ષથી અમથું એ બટકી તૂટતું હતું.

પામવાને ડાળ એતો જાય ને વળી,

જાળવીને એ છટાથી છૂટતું હતું.

ને નમાવી ના શકે એવું કહે ભલે,

કાય તેની ધીર રાખી મૂકતું હતું,

આ અધૂરી ધારણા તેણે કરી હતી,

લાય લાગી છે ખરીને ખૂટતું હતું,

કે ઉઠાવીને 'ખુશી'થી જો ગયું લઈ,

હાલ પંખી ગોખલે એ શોભતું હતું,