બીબીજી

રૂમઝૂમ કરતાં જાય બીબીજી,

ને કૂતરા પાછળ થાય બીબીજી,

પહેરે નાટકનું મહોરું સદા,

તોયે કોઈ ન છેતરાય બીબીજી,

મનનો સૂર્ય ચડાવે પારો ઊંચે,

ક્રોધમાં સતત બફાય બીબીજી,

ચોટલી ઝાલી મિયાંને રાખે ઘેર,

પછી પંચાતમાં મંડાય બીબીજી,

‘સાગર’ આવી કલાની કયાં છે ખામી ?

તોયે ગમે ત્યાં ભટકાય બીબીજી.